Wat willen vrouwen nu eigenlijk?

Eindelijk weten we dan wat vrouwen in mannen zoeken

Een wetenschappelijk onderzoek naar de grote vraag wat vrouwen precies willen van in een potentiële huwelijkskandidaat.Er is wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de grote vraag wat vrouwen precies zoeken in een potentiële huwelijkskandidaat.
In dit onderzoek is aan vrouwen gevraagd welke eigenschap ze het meeste waarderen in mannen. Vanaf 1939 is dit onderzoek regelmatig herhaald. Daardoor is een interessant beeld in de loop van de tijd verkregen wordt.

Bijvoorbeeld in 1939 was emotionele stabiliteit en volwassenheid rijpheid de meest gewaardeerde eigenschap terwijl die eigenlijk diezelfde eigenschap in 2008 op de derde plaats staat. De eigenschap van wederzijdse aantrekkelijkheid en liefde stond in 1939 op de vijfde plaats en dat is juist de eigenschap die in 2008 voor vrouwen het belangrijkste is.

Zaken als een goed uiterlijk er mooi uitzien en gemakkelijk in de omgang waren in 1939 helemaal niet belangrijk en die zijn in tweede naar 2008 met stip gestegen. Andere eigenschappen zoals hoffelijkheid en goede gezondheid waren in 1939 nog relatief belangrijk en die zijn in 2008 een stuk minder belangrijk geworden.

Veranderingen van 1939 tot 2008

In tabelvorm, zijn dit de veranderingen van 1939 tot 2008:

  • Sociability: +5
  • Good looks: +5
  • Mutual attraction—love: +4
  • Education, intelligence: +4
  • Desire for home, children: +3
  • Good financial prospect: +3
  • Similar education background: +1
  • Good cook, housekeeper: +1
  • Similar political background: +1
  • Dependable character: 0
  • Similar religious background: 0
  • Favorable social status: -1
  • Emotional stability, maturity: -2
  • Pleasing disposition: -3
  • Good health: -3
  • Ambition, industriousness: -5
  • Refinement, neatness: -5
  • Chastity: -8

Verwijzingen

Bron: https://www.reddit.com/r/dataisbeautiful/comments/ffgyhd/what_women_want_over_the_years_oc/

De gegevens zijn afkomstig uit: Boxer, Christie & Noonan, Mary & Whelan, Christine. (2013). Measuring Mate Preferences: A Replication and Extension. Journal of Family Issues. 36. 163-187. 10.1177/0192513X13490404.

Dat artikel  is beschikbaar voor gratis download: https://www.researchgate.net/publication/275010298_Measuring_Mate_Preferences_A_Replication_and_Extension

Herinneringen uit een Sorority: ontgroening

Herinneringen aan ontgroening in een sorority, want lid worden van een sorority betekent vaak op je billen krijgen, tijdens de ongroening en ook daarna.

Lid worden van een sorority betekent op je billen krijgen

Lid worden van een sorority betekent op je billen krijgen bij de ontgroening en daarna. Dat wist iedereen.

Karen was in 1972 lid van een sorority. Ze vertelde dat het totaal geen geheim was dat de studentes die lid werden van een sorority met de paddle op hun billen kregen. Heel vaak en heel hard. Iedereen die lid werd wist dat ook en ging er vanuit dat het zou gebeuren. Lid worden van een sorority betekende gewoon op je billen krijgen.

“Je kunt jezelf onmogelijk een sorority sister noemen als je nooit je billen in vuur en vlam hebt gekregen.”

Vaak werd door grappen zoals het op het laatste moment veranderen van de vergadertijden en het veranderen van regels en dergelijke een rechtvaardiging gemaakt voor een “Paddle Parade”.

Dat was het moment waarop de nieuwe leden op hun tanden moesten bijten en hun billen bloot moesten maken. Eén voor één moesten ze dan naar voren komen en krom gaan staan. Om de beurt gaven de big sisters haar dan met de paddle tot de billen vuurrood waren. Daarna werd het volgende aanstaande lid geroepen en gebeurde hetzelfde. Uiteindelijk smeekte elk nieuw lid om genade.

Karen vertelde ook dat ze nooit seks had gehad met haar grote zus of met een van de Frat-jongens.

Deze herinneringen hebben op 12 en op 15 februari 2020 op de blog A Voice in the Corner gestaan.

Met rode billen gras maaien

De meeste Sorority Houses hebben uitgebreide gazons en daar wordt tijdens de ontgroening dankbaar gebruik van gemaakt.De anekdote werd gevonden bij Quora en betreft een studentenvereniging uit de jaren zeventig.

‘Als nieuwe leden werden we geacht de tuin van het huis te wieden en de gazons te maaien, maar het was heet en we hadden wat poen bij elkaar gelegd om een jongen die lid was  een studentenvereniging het te laten doen en hem wat te kunnen geven.  De pledge mistress en het hele verdomde standards committee  waren zo boos op ons (niet in het minst wegens het praten met een mannelijke student, wat verboten was), maar vooral ook omdat we een jongen uit een studentenvereniging binnen hadden gelaten en omdat we een taak hadden overgeslagen.

We stonden allemaal in de rij gaan staan, voorover buigen en we kregen met de paddle. Daarna moesten we onder onze taille alle kleren uit doen en kregen we weer met de paddle, maar nu op onze blote billen. Het was niet echt in het openbaar, maar het was maar een stap verwijderd van de hoofdstraat. Het er waren dus niet alleen maar rode billen te zien, maar ook rode hoofden. We moesten daarna het gras maaien terwijl we vanaf de taille nog naakt waren. Er was maar één maaier. Dus zeven van ons moesten met het met een schaar in de hand op hun knieën doen. ‘

Deze herinnering heeft op 20 november 2019 op de blog A Voice in the Corner gestaan.

Zeer bewust van paddle praktijken

Voor iedereen was duidelijk dat je als nieuw lid van een sorority van je big sister op je billen ging krijgen. Ook al was je zelf een stuk steviger en groter, je kreeg gewoon met de paddle op je blote billen.Voor iedereen was duidelijk dat je als nieuw lid van een sorority van je big sister op je billen ging krijgen. Ook al was je zelf een stuk steviger en groter, je kreeg gewoon met de paddle op je blote billen.

“Ik ging rond 1987 naar de universiteit en was me zeer bewust van de paddle praktijken die plaatsvonden tijdens het ontgroenen.

Ik was een oorgetuige van een paddling toen ik mijn vriendin ging bezoeken. Voordat ik klopte hoorde ik dat mijn vriendin bezig was om een harde bestraffing uit te delen en vervolgens het onmiskenbare geluid van de paddle die op billen terecht kwam. Ik klopte niet. Ik wachtte buiten haar deur tot de sessie voorbij was. De twee eerstejaars meisjes liepen naar buiten en zagen me daar zitten.

Ik vond het amusant hoeveel langer en groter ze waren dan mijn vriendin. Ik zou er veel voor over hebben gehad om te zien hoe dat dit kleine meisje met zo’n autoriteit de paddle zwaait en veel grotere meiden op hun billen geeft. In een poging om geen perv te lijken, vertelde ik niet waar ik de afgelopen 15 minuten naar had geluisterd.”

Sommige sororities waren berucht om hun ontgroeningen

Sommige sororities kwamen keer op keer in het nieuws omdat leden met de paddle kregen. De kwestie was dan meestal dat het buitensporig veel en buitensporig hard gebeurde.Sommige sororities kwamen keer op keer in het nieuws omdat leden met de paddle kregen. De kwestie was dan meestal dat het buitensporig veel en buitensporig hard gebeurde. Als een meisje naar het ziekenhuis toe moest omdat ze op haar billen had gekregen kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn.

“Ontgroening was heel gewoon en werd geaccepteerd waar ik naar de universiteit ging. Er was een sorority die echt berucht was om lijfstraffen. Ze stonden bekend als zeer ruige meisjes, helemaal niet schattig of vrouwelijk.

Ze werden uiteindelijk op het matje geroepen voor hun initiatiepraktijken. Er waren verslagen van meisjes die over de knie en met haarborstels en linialen op hun billen kregen. Meisjes beweerden dat ze op hun billen gestraft waren met broekriemen, takjes en paddles. Studentes presenteerden hun gekneusde billen als bewijs.

Ik keur het zeker niet goed als er zonder instemming straf op de billen gegeven wordt. Maar als spanko kon ik niet anders dan de verhalen erg opwindend vinden. “

Kruipen en op de billen krijgen

Een onderdeel van de ontgroening was ook om de meisjes eraan te laten wennen dat ze later op hun billen konden krijgen en uittesten of ze dat aankonden.Een onderdeel van de ontgroening was ook om de meisjes eraan te laten wennen dat ze later op hun billen konden krijgen en uittesten of ze dat aankonden.

“We hadden een eerstejaars initiatie waarbij uiteindelijke alle eerstejaars studentes op hun handen en knieën tussen de benen van de ouderejaars moest kruipen die met een paddle op onze billen sloegen totdat we allemaal huilden. We hebben het allemaal overleefd en keken er alleen naar uit wanneer we onze eigen oogst van eerstejaars zouden hebben.

Stel je voor wat een opwinding dat vandaag zou veroorzaken.”

Deze herinnering heeft op 19 juli 2013 op de blog A Voice in the Corner gestaan.

Uiteindelijk ligt het laatste woord bij de meisjes

Bij de meeste sororities werd er bij de kennismakingsperiode al stevig op de billen geslagen. Iedereen die dit niet wilde meemaken kon uiteraard afhaken. Het zorgde er ook voor dat er een sterke band tussen de nieuwe leden ontstond. Het was vooral ook een goede voorbereiding op wat nog komen ging.Bij de meeste sororities werd er bij de kennismakingsperiode al stevig op de billen geslagen. Iedereen die dit niet wilde meemaken kon uiteraard afhaken. Het zorgde er ook voor dat er een sterke band tussen de nieuwe leden ontstond. Het was vooral ook een goede voorbereiding op wat nog komen ging.

Een studente die in de jaren negentig lid was van een sorority vraagt zich af waarom het zo’n gedoe is over billenkoek bij sororities.

“Het gebeurde gewoon en soms op een manier die ervoor zorgt dat de gemiddelde BDSM-club er tam uitziet. Het kan onduidelijk zijn of er nu wel of geen instemming is gegeven. Maar bij het laatste woord is altijd bij het meisje. Zij kan de keuze maken.”

Rode billen in de douche – het eerste echte avontuur van mijn leven

Onder de douche was het vaak wel duidelijk dat er iemand op haar billen had gekregen.

“Ik sloot me in de jaren negentig aan bij mijn studentenclub en wist niet echt waar ik aan begon. Tijdens de eerste kennismakingsperiode werden we in het doucheblok van de sportschool gebracht en moest we ons helemaal naakt uitkleden – koud afgespoten – en toen moesten we voorovergebogen om te worden opgewarmd met paddels. Er waren veel tranen en heel veel rode billen. Geloof me, ik zou niet meedoen als ik het had geweten – maar ik ben erg blij dat ik dat gedaan heb. Dat is het punt – mijn sisters haalden me uit mijn comfortzone en hoewel ik het zwaar had, was het het eerste echte avontuur van mijn leven.

Het was soms sadistisch (ik geeft dat toe omdat ik een enthousiaste spanker was toen mijn tijd kwam). Soms was het seksueel (ik geloof de ontkenningen niet die ik daarover las). Het bouwt sterke karakters en daarboven was het vooral leuk.”

Billenkoek zorgt voor nabijheid

Meiden die het hebben meegemaakt kunnen het weten. Als je met elkaar in een situatie bent waarbij je op je billen kunt krijgen, schept dat een enorme band. Het zorgt voor veel nabijheid, ook al doet het even zeer op het moment dat het echt gebeurt.Meiden die het hebben meegemaakt kunnen het weten. Als je met elkaar in een situatie bent waarbij je op je billen kunt krijgen, schept dat een enorme band. Het zorgt voor veel nabijheid, ook al doet het even zeer op het moment dat het echt gebeurt.

“We hadden veel zinloze regels waarbij het onmogelijk was om geen behoorlijk zware ontgroening te krijgen. Ik had een fantastische big sister maar ze profiteerde volledig van mijn pogingen om de huishoudelijke karweitjes en regels te ontduiken. Ze gaf me met de paddle op mijn blote billen tot ze rood en rauw waren met blauwe plekken en blaren. Ik heb echt gesmeekt en gehuild – wowie – maar ik heb haar nooit gehaat of kwalijk genomen. Het was niet allemaal wreed (eigenlijk nooit), maar de psychologische achtbaan maakte me sterker en uiteindelijk seksueel bewuster. Dat wil niet zeggen dat ik af en toe een behoorlijk zere billen had – ik stond een keer achter in de collegezaal na een pak slaag omdat ik echt niet kon gaan zitten.

Ik zou meer kunnen zeggen, maar je voelt je nooit zo dicht bij iemand als je naast iemand voorovergebogen bent en samen een pak op je blote billen krijgt. Of dat je over de knie van je big sister en op je billen krijgt, of dat je jouw little over de knie legt en op haar billen geeft.

Ik weet dat dit nogal tegenstrijdig klinkt, maar meestal werd het gespeeld voor de lol terwijl iedereen haar rol speelde. Sommige waren er meer mee bezig dan andere, dus mijn ervaring was misschien harder dan sommige anderen. Misschien vooral omdat ik goed billenkoek kon verdragen en altijd het laatste woord wilde hebben.”

Deze herinnering heeft op 19 juli 2019 op de blog A Voice in the Corner gestaan.

Inwijding met de paddle bij het zwembad

Ook in 2015 kregen veel eerstejaars studentes bij de inwijding als lid van een sorority nog steeds met de paddle op hun blote billen.Een verhaal van Cindy, die in 2015 samen met zes andere nieuwe leden ingewijd wordt als lid van een sorority en daarbij hard met de paddle op haar natte en blote billen krijgt.

De initiatie-avond was op een vrijdagavond. We wisten dat we een beetje met de paddle op onze billen zouden krijgen. Het was geen geheim dat alle eerstejaars aan de beurt zouden komen en met de paddle op hun billen zouden krijgen. De hele week werden er opmerkingen gemaakt hoe veel pijn het zou doen op de achterwerken van die arme meisjes. Wij dachten dat het allemaal vooral bedoeld was om ons bang te maken.

We hadden met zeven meisjes tegelijk onze initiatie-avond. We werden voor die inwijding naar het huis gebracht van één van de ouderejaars leden van de sorority. Dat was een soort landhuis. Haar familie is heel rijk. Ze hebben een binnen- en buitenzwembad. Ik was nog nooit in een huis geweest dat zo groot was.

Eerst hadden we ontmoeting met de moeder van de ouderejaars studente. Ze wist waarom we daar waren. Ze liet ons met daarna rust en we gingen naar het overdekte zwembad.

We moesten al onze kleren uitdoen en naakt aan de rand van het zwembad staan ​​met uitzicht op het water. Daarna moesten we voorover buigen en onze tenen aanraken. Om de beurt werden we heel hard met de paddle op onze billen geslagen en we tuimelden daardoor voorover in het zwembad. We moesten naar de andere kant zwemmen het zwembad, uit het zwembad komen en weer de positie aannemen en onze billen uitsteken voor nog een mep en nog een keer naar de andere kant van het zwembad zwemmen. We moesten elk 10 baantjes trekken in het zwembad. Die paddles brandden als vuur op een natte kont. Mijn kont deed zo erg pijn. Het waren 10 echt harde klappen.

Toen het klaar was waren alle zeven rond aan het huppelen en we probeerden door te wrijven de pijn uit onze billen te krijgen. De billen van alle meisjes waren kersenrood. Ik had twee weken lang donkere en blauwe plekken op mijn kont.

Dit was in 2015 en ook toen kregen veel eerstejaars studentes op sororities nog steeds met de paddle.

 

Deze herinnering heeft op 30 april 2015 op de blog A Voice in the Corner gestaan.

Moeder en dochters krijgen thuis op hun blote billen

In sommige religieuze gemeenschappen was het heel gebruikelijk dat de dochters net als hun moeder van hun vader op hun blote billen kregen tot ze gingen trouwen, waarna de nieuwe echtgenoot die rol overnam.

In sommige religieuze gemeenschappen kregen de dochters net als hun moeder op hun blote billen kregen tot ze gingen trouwen.

Een verhaal over de opvoeding in een kleine religieuze gemeenschap, gepubliceerd in 2016 op Tumblr.

Het is kwart over 4 in de middag en het huis ziet er prachtig uit. Het mooiste daarvan is dat ik vooruitloop op mijn planning met genoeg tijd om het diner af te ronden en nog een laatste kijkje in de spiegel te nemen voordat hij aankomt. Alles moet perfect zijn!

Tegen zes uur loopt mijn man door de deur en vindt zijn toegewijde vrouw in zijn gezellige huis klaar om de vele gasten te verzorgen die we zullen hebben. Eindelijk voel ik dat ik na vele jaren de vrouw ben geworden waar ik alleen maar van droomde dat ik die zou zijn.

Dan heb ik het niet over perfectie, maar juist door mijn fouten te herkennen en mijn manier van doen aan te passen, is een enorme stap voor mij, of voor ieder willekeurig meisje dat het meisje van de dromen van een man wil zijn. Ik kan het alleen maar beschrijven als een intuïtief verlangen dat we sinds onze jeugd bij ons dragen en bepaald wordt door liefde, regels en discipline.

Ik denk graag dat het natuurlijk is, maar mijn moeder had zeker veel te maken met mijn verlangen om een ​​liefhebbende en onderdanige vrouw te zijn, net zoals ze zelf was. Mijn vader had altijd het laatste woord en noch moeder, noch de kinderen zouden hem in twijfel trekken (tenzij wij meisjes erop uit waren om pijnlijke billen te krijgen). Trouwens, met ‘wij’ bedoel. ik mij en mijn zussen, maar ook mijn moeder. Het was geen geheim dat ze ook op haar billen kreeg van papa. Mijn aanname is dat ze wilden dat we hun levensstijl zagen en zouden overnemen als onze manier van leven in plaats van iets vreemds of mishandeling. Hoe dan ook, we hebben het nooit in twijfel getrokken. Het enige dat we wisten was dat mama op haar billen kreeg net zoals mijn zussen en net zoals ikzelf als we niet aan de verwachtingen van mijn vader voldeden.

Ik weet dat velen die dit lezen mijn vader misschien als een tiran zien, maar eerlijk gezegd wisten we dat hij altijd zorgzaam was en hij het beste voor ons wenste. Daar hebben we nooit over getwijfeld.

Het was gewoon hoe het leven was in onze kleine religieuze gemeenschap met zijn traditionele waarden, rollen en moraal. Vader was het hoofd van het huis en onze moeder en kinderen onderwierpen zich aan zijn autoriteit. Zowel jongens als meisjes werden opgevoed om dezelfde rollen te vervullen als ze ouder waren.

Zo waren mijn zussen en ik geen onbekende voor de taken die mijn moeder deed als moeder en als vrouw. Ik was de oudste en hielp met mijn jongere broers en zussen, en hielp met het schoonmaken van het huis. Het was veel werk maar ik waardeerde het ieder moment opnieuw.

Vader had verwachtingen van ons allemaal. De jongens hielpen ons met werkzaamheden buiten de deur en hielpen ons soms met zwaardere taken. Het hebben van verschillende regels betekende ook verschillende gevolgen voor het niet naleven ervan. Voor de jongens betekende dit meestal meer werk en verlies van speciale privileges, zoals uitgaan met vrienden of televisie kijken. Wat betreft de meisjes betekende dit billenkoek.

Het leek destijds een algemeen gedeelde overtuiging dat meisjes veel emotioneler en lichamelijk zwakker zijn dan jongens. Daarom reageerden meisjes heel goed als ze op hun billen krijgen en dan doet het er niet toe hoe oud die meisjes zijn. Iedereen kan de trots of hooghartigheid van een jong meisje of een volwassen vrouw gemakkelijk veranderen in onderdanigheid door haar op haar blote billen te geven met de hand of met een voorwerp. Ik kan natuurlijk dit niet als een universele waarheid bevestigen, maar voor mezelf ben ik zeker. van dat het krijgen van billenkoek op mijn blote billen elk vrouwelijk verlangen in mij heeft aangewakkerd dat vaak wordt beschreven als vriendelijk, zachtaardig, liefhebbend en onderdanig. In onze gemeenschap staat een meisje onder de zorg van haar vader en op een dag zal ze onder de zorg en verantwoordelijkheid van haar echtgenoot vallen.

Dit werd ons duidelijk geïllustreerd in de manier waarop onze vader met moeder omging toen ze haar klusjes verwaarloosde of openlijk onbeschoft was tegen vader of iemand anders om een ​​onterecht reden. Iedere keer dat papa een leermoment zag, vroeg hij mijn zussen en mijzelf naar zijn kamer te komen om te zien hoe een vrouw die zich misdragen wordt aangepakt.

Vader gebruikte meestal een riem, althans tijdens de keren dat hij billenkoek gaf waar ik. bij was.  Hoe onze moeder op haar billen kreeg was niet veel anders  dan van. hoe wij het kregen. Eerst wordt ze naar haar kamer gestuurd waar ze met de handen achter haar rug naar de deur staat en geen woord zeggen mag. Nadat ze een tijdje had gekregen om na te denken over haar acties, nodigde papa de overige meisjes in het huis uit om zich bij hem en moeder in de kamer te voegen en wij gingen stilletjes langs de muur staan.

Vader zou dan op het bed gaan zitten en haar naar hem toe laten kijken en hij zou haar vertellen wat ze verkeerd heeft gedaan, wat van haar wordt verwacht, en wat haar straf is.

Ik kon me altijd goed met haar identificeren, niet alleen als mijn vrouwelijke rolmodel, maar ook hoe we reageerden op deze strafsessies.  Zowel zij als ik gingen altijd huilen tijdens de preek voordat de werkelijke billenkoek begon. Het waren gemengde gevoelens van schuld, angst en verwachting van zere billen.

Vader stond op en leidde haar naar de rand van het bed, waar ze haar ellebogen plat legde en hij haar rok optilde en haar onderbroek naar beneden trok.

Het klinkt cliché, maar in die tijd was het echt ongehoord dat een meisje iets anders droeg dan rokken of jurken. Ieder meisje dat toen iets anders droeg dan rokken en jurken rebelleerde tegen de natuurlijke orde van mannen en vrouwen. Voor ons meisjes, was het dragen van een rok altijd een herinnering om altijd in ons beste gedrag te zijn, omdat een meisjesrok gemakkelijk altijd en overal kan worden opgetild voor een goede pak slaag.

Tegen de tijd dat mijn moeders onderbroek op haar enkels lag, liepen haar tranen al over haar wangen. Toen hief vader zijn arm op om snelheid te krijgen en liet hij zijn arm snel zakken om daarmee het luide geluid te krijgen van moeders billen die door zijn riem werd geraakt. Geleidelijk aan verhoogde hij zijn kracht, iedere gil werd luider en luider.

De vrouw die voorovergebogen op bed lag, was niet anders dan wij. Ze bewoog haar billen zachtjes heen en weer na iedere klap in een poging om de pijn te verzachten. Ze huilde hardop en verontschuldigde zich voor haar fouten en beloofde dat het niet meer zou gebeuren.

In sommige huishoudens waren zowel de moeder als de dochters nooit te oud om op hun blote billen te krijgen.

In sommige huishoudens was je nooit te oud om op je blote billen te krijgen.

We wisten natuurlijk al op jonge leeftijd dat dit onwaarschijnlijk was, want als er iets is dat we hebben geleerd door te kijken hoe mijn moeder op haar billen kreeg, was dat we vroeg of laat weer op onze billen zouden krijgen waarvoor we eerder billenkoek hadden gekregen. Waarom? Misschien omdat geen enkele straf in de wereld ons kan vervolmaken, maar het kan ons wel herinneren aan onze plaats en verwachtingen. Misschien is het door dit idee dat ik geïnspireerd ben om niet de perfecte vrouw te zijn, want dat kan ik niet, maar om de beste vrouw te zijn die ik kan zijn. Zo wist ik dat noch ik, noch mijn zussen ooit te oud zullen zijn om straf op onze billen te krijgen.

Nadat mijn vader klaar was met mijn moeder op haar billen te geven, stond ze op met een rood snikkend gezicht. Een gloeiend rood achterwerk. Moeder tilde dan haar gezicht op en keek ons ​​aan met haar door de war en haar onderbroek nog steeds om haar enkels. Vernederd maar met overtuiging verontschuldigde ze zich dat ze een slecht voorbeeld was als echtgenote, als moeder, als een vrouw. Ze bekende haar fouten aan ons en waarschuwde ons goed te zijn. Ze wendde zich toen tot mijn vader en bedankte hem voor zijn liefde, voor zijn straf, voor zijn leiding die hij biedt. Haar verontschuldiging werd geaccepteerd zonder enige teleurstelling op het gezicht van mijn vader. Hij verwelkomde haar in zijn armen, kuste haar en verklaarde zijn liefde voor haar.

Ik was stiekem jaloers op al die momenten in de hoop dat ik ooit een liefhebbende en zorgzame echtgenoot kon vinden. Dat is de reden waarom elke keer dat ik me misdroeg of mijn verantwoordelijkheden verwaarloosde, ik mijn billenkoek accepteerde wetende dat elke klap die ik kreeg, me voorbereidde om de beste vrouw te zijn die ik kan zijn.

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 5 juni 2016.

Billenkoek op het werk

Zeker in het verleden was het helemaal niet ongebruikelijk dat meiden en vrouwen op hun werk ook billenkoek kregen als ze dat verdienden.

Secretaressen kregen op hun blote billen

Zeker in het verleden was het helemaal niet ongebruikelijk dat meiden op hun werk ook op hun blote billen kregen.Een man die opgroeide in de jaren 50 en 60 vertelde dat hij toen hij een jongen was zijn vader van zijn werk ophaalde. Zijn vader was directeur van een middelgroot bedrijf, een handelsonderneming in Tulsa, Oklahoma. Hij kon toen niet direct doorlopen, maar moest even op de gang wachten. Door de gesloten deur kon hij de stem van zijn vader en vrouwenstemmen horen. Daarna klonk onmiskenbaar het geluid van een flink pak billenkoek op de blote billen.  De kreten maakte duidelijk dat het vrouwen waren die op hun billen kregen. Dat geluid was hem helemaal bekend, omdat vooral zijn oudere zussen maar hijzelf ook wel eens van zijn vader op de blote billen straf kregen. Na een korte stilte klonk er opnieuw het geluid van een goed pak billenkoek.

Na een tijdje ging de deur open en twee secretaressen van middelbare leeftijd kwamen naar de gang om snel naar het damestoilet te gaan. Beide met rode wangen en natte ogen, en één van de dames wreef uitgebreid over haar rok en over haar billen. Direct daarna kwam zijn vader de deur uit alsof er niets gebeurd was.

Bij de directeur moeten komen betekende billenkoek krijgen

Sommige directeuren maakten geen verschil tussen de vrouwen op het werk en thuis. Als een vrouw zich niet aan de regels of afspraken hield konden ze rekenen op een stevig pak billenkoek.Kennelijk was het de gewone gang van zaken. Als een medewerkster bij de directeur werd geroepen, was er iets aan de hand. Zo’n gesprek eindige altijd in een flink pak billenkoek. Iedereen wist dat en iedereen kon dat horen, maar zo was het nou eenmaal.

Deze man kende zijn vader als de baas in huis. Zijn vader was een man die niet tegengesproken wilde worden. Hij was vooral duidelijk in wat de regels en afspraken waren.  Iemand die zich niet aan de regels hield of zich niet hield aan afspraken kreeg een strenge toespraak en meestal bleef het daar niet bij. Hij had vaak genoeg meegemaakt dat zijn zussen of een dienstmeid bij zijn vader over de knie gingen en op hun blote billen kregen. Dat gebeurde ook wel bij zijn moeder. En bij hemzelf.

Maar dat was allemaal thuis. Het was verrassend om te zien dat hij op het werk precies dezelfde persoon was. De vrouwen die voor hem werkten en zich niet aan de regels of aan de afspraken hielden kregen ook direct een stevig pak billenkoek op hun blote billen. De vrouwen op het werk kregen net zo goed billenkoek als de vrouwen bij hem thuis. Dat betekende over de knie, rok omhoog, nylons of panties omlaag, onderbroek omlaag en dan net zo lang billenkoek op de blote billen totdat de les geleerd was.

Een aantal jaren later, toen de man op het punt stond te trouwen en het huis te verlaten, had hij een gesprek met zijn vader. Daarbij kwam ook de manier waarop hij met zijn secretaressen omging aan de orde.

Alle werkende dames kozen voor billenkoek

Sommige directeuren maakten bij de sollicitatie al duidelijk dat de verwachtingen hoog waren. Dames konden bij onvoldoende functioneren erop rekenen dat op daarop aangesproken zouden gaan worden en dan ook straf op hun billen zouden gaan krijgen. Kennelijk was dat voor veel vrouwen geen reden om van de dienstbetrekking af te zien.De vader vertelde dat hij bij ieder nieuw personeelslid duidelijk maakte dat hij meer betaalde dan de gemiddelde werkgever. Daar stond tegenover dat hij ook meer verwachtte dan de gemiddelde werkgever. Vanaf de eerste dag maakte hij duidelijk dat billenkoek voor een vrouw die op het werk beneden de verwachting presteert volstrekt normaal is.

In de dagelijkse praktijk sprak hij vrouwelijke medewerksters die een duidelijke fout maakten daar op aan. Dat ging dan meestal om een secretaresse, een schoonmaakster of iemand die werkte bij de boekhouding. De dame in kwestie kreeg dan een keuze: vertrekken of straf accepteren. Die straf was dan altijd een degelijk pak billenkoek.

Eigenlijk alle dames kozen voor de billenkoek. Ze waardeerden het salaris en de werksfeer en de vrouwen hadden hierover onderling ook al gepraat. Ze wisten dat ze op het werk billenkoek konden krijgen. Ze zagen het dus aankomen. Het was meer de kwestie van wanneer en hoe vaak.

Bij de eerste keer billenkoek moesten de vrouwen alleen de rok omhoog doen. De bescherming van de onderkleding mocht blijven zitten. Na die eerste keer kregen de dames de waarschuwing dat het bij de volgende fout straf op de blote billen zou zijn.

Het kon misschien weken duren of een paar maanden, maar zo’n volgende keer kwam. Na een strenge toespraak ging dan de rok omhoog en de billen bloot. Dan kregen ze een stevig pak op de blote billen. Vanaf dat moment was dat ook de norm.

Vrouwen moeten beseffen dat ze op hun blote billen krijgen

Zeker in het verleden was het helemaal niet ongebruikelijk dat meiden op hun werk ook op hun billen kregen als ze een fout hadden gemaakt en sommige directeuren zorgden ervoor dat de vrouwelijke medewerkers dat terdege beseften.Volgens zijn vader was het voor veel vrouwen belangrijk dat ze beseffen dat ze op hun blote billen kunnen krijgen als ze dat verdienen. Dat kan dan van hun vader, hun echtgenoot, hun dominee of hun werkgever zijn. Als het maar gebeurt. Het is ook belangrijk dat het consequent gebeurt. Daarom zorgde de vader er ook voor dat daar regelmatig tijd voor vrijmaakte.

In dat gesprek zei de vader ook tegen zijn zoon dat hij vanzelf zou merken dat vrouwen het beste functioneren met liefde en zorgzaamheid, duidelijkheid en structuur en regelmatig een goed pak op de billen zodra dat verdiend is.

In het geval dat mannelijke werknemers fouten maakten en niet voldeden aan de verwachtingen was het gelijk klaar. Voor deze mensen was ontslag de enige beschikbare mogelijkheid.

Jaren 80: op de redactie van een Amerikaanse krant

Op 5 januari 2018 stond een artikel in de Washington Post dat een directeur van Anniston Star, een krant uit Alabama, zich terugtrok omdat hij tijdens de jaren 80 meerdere vrouwelijke reporters op hun billen had gegeven.

In een enkel geval gebeurde dit bij de werkneemsters thuis. De directeur claimde dat dit van te voren overlegd was met een dokter.

In andere gevallen gebeurde dit op het werk en ook in het oog van andere medewerkers. Een journaliste vertelde dat ze 18 keer van de directeur met een lineaal op haar billen kreeg.

In die tijd was het op de redactie algemeen bekend dat het in de ogen van de directeur volkomen normaal en Amerikaans was om een vrouw die de fout ingegaan was billenkoek te geven. De directeur had ook een boek geschreven waarin hij een ontmoeting beschrijft met een vrouw die later zijn echtgenoot zou worden. Op een bepaald moment tijdens die ontmoeting werd hij boos, en hij zei “als we elkaar beter zouden kennen, had je nu een pak op je billen gekregen”.

Nieuwe vrouwelijke medewerkers werd ook op het had gedrukt om voorzichtig te zijn in het contact met de directeur, omdat ze anders op hun billen konden krijgen.

 

 

 

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 14 april 2016.

Soms kreeg je op school straf op je blote billen

Enkele tientallen jaren geleden gebruikte bijna iedere High School in Amerika billenkoek met de paddle als straf en soms ging dat op de blote billen.Enkele tientallen jaren geleden gebruikte bijna iedere High School in Amerika billenkoek met de paddle als straf en soms ging dat op de blote billen.

Uit forumdiscussies waarin vrouwen herinneringen bespraken uit die tijd, blijkt dat billenkoek veel gebruikt werd. Het alternatief van nablijven had als nadeel dat de schoolbus dan al weg was.

Er waren wel grote verschillen. Sommige docenten gaven een paar symbolische tikken op je rok, waar je eigenlijk niks van voelde. Bij de meeste docenten moest je krom staan en je rok omhoog doen. Daarna kreeg je een paar stevige tikken met de paddle op je onderbroek. Dat voelde je een paar uur, dan was het weer over. Zoiets gebeurde ook meestal als je naar de directeur gestuurd werd.

Voor sommige docenten hadden de meisjes respect

Dan hadden de meeste scholen ook wel een paar docenten waar de meisjes respect voor hadden. Vaak was het de docent science en PE. Docenten natuurkunde, scheikunde en gymnastiek. Dat waren meestal mannen die zelf ook kinderen hadden of hadden gehad. Ze geloofden in strenge opvoeding. Het waren docenten die bij de eerste les van het schooljaar direct duidelijk maakte dat als je ongehoorzaam was of de regels overtrad een pak op je billen kreeg. Het waren docenten die duidelijk maakten dat ze maar één keer waarschuwden.

Op school straf op je blote billen krijgen

Bij sommige docenten moesten de meisjes voordat ze billenkoek kregen niet alleen krom staan en hun rok optillen, maar ook hun onderbroek naar beneden schuiven. Deze docenten vonden principieel dat meisjes billenkoek op hun blote billen moesten krijgen.

Bij sommige docenten moesten de meisjes die straf kregen niet alleen krom staan en hun rok optillen, maar ook hun onderbroek naar beneden schuiven.

Als je bij zo’n docent de gang opgestuurd werd, moest je niet alleen krom staan en je rok omhoog tillen, maar ook je onderbroek naar beneden doen. Bij zo’n docent kreeg je altijd op je blote billen en dat was geen pretje. Het was ook altijd huilen als je van zo’n docent op school op je blote billen kreeg.

Ondanks dat de meisjes wel accepteerden en gewend waren dat ze op hun billen kregen als ze dat verdiend hadden, vonden ze het afschuwelijk om voor zo’n docent hun billen bloot te maken en krom te moeten staan. Deze docenten sloegen ook vaak hard omdat ze vonden dat straf indruk moest maken. Op de blote billen komt dat ook nog eens extra binnen. Daarom probeerden ze door goed op te letten en goed gehoorzaam te zijn zulke vervelende billenkoek te vermijden, wat uiteraard precies de bedoeling van die docent was.

Over de kwestie of straf op High Schools op de bedekte of blote billen gegeven werd is hier meer informatie te vinden.

 

 

 

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 28 maart 2016.

Er is niks mis met een goed pak op haar billen

Niks mis met een volwassen meid die een goed pak op haar billen krijgt

Danseressen in theaters en Night Clubs

Rond 1950 en 1960 was spanking algemeen geaccepteerd in Amerika. Danseressen in nightclubs en theaters kregen toen regelmatig billenkoek, als straf en/of als onderdeel van de show. Volwassen meiden kregen dan een volwassen pak op hun blote billen.Er is niks mis met een volwassen meid die een goed pak op haar billen krijgt, dat vond men in Amerika toen bleek dat danseressen vaak op hun billen kregen.

Zo rond 1950 en 1960 was spanking algemeen geaccepteerd in Amerika. Zolang je opgroeide en thuis woonde was het eigenlijk voor alle andere Amerikanen een deel van het leven. Zowel thuis als op school was billenkoek de eerste disciplinaire maatregel. Voor veel meisjes ging dat ook door nadat het ouderlijk huis verlaten was.

Het was ook de periode waarin Bettie Page furore maakte met haar frivole foto’s waarin spanking een grote rol in speelde.

Eén van de gevolgen daarvan was dat in dansgezelschappen van glamour in dans- en night clubs spanking ook een onderdeel van het leven was.

Billenkoek voor danseressen was niet nieuw

Een glamour girl in 1920 krijgt op haar billen.

Een glamour girl in 1920.

Dat was overigens niks nieuws, want ook uit 1920 zijn er al foto’s bekend waarin danseressen in een dansclub billenkoek op hun blote billen krijgen. Ook toen gebeurde het meestal op het toneel en kregen de meisjes ook op hun blote billen.

In dezelfde tijd was billenkoek in balletgezelschappen normaal en geaccepteerd. Om als danseres grote prestaties te leveren was veel discipline en doorzettingsvermogen nodig. Om dat te bereiken werd ook veel billenkoek gebruikt. Het hoorde er gewoon bij. In de balletgezelschappen ging het echter nog relatief privé, zonder publiek. De meisjes kregen tijdens de repetities op hun billen of ze moesten in het kantoor bij de directeur van het gezelschap komen. Daar volgde dan een indringend gesprek en billenkoek.

Zeker in balletgezelschappen met klassieke hiërarchische structuren was de leider de baas en moesten meisjes gehoorzamen. Meisjes die niet wilden luisteren moesten maar voelen.

Er is een periode geweest dat de danseressen van het Bolshoi theater intern woonden en naakt moesten oefenen zodat de houding beter zichtbaar was. De danseressen kregen toen vaak met een rotting op hun billen. Op deze pagina is daarover meer informatie te vinden.

Volwassen meiden krijgen billenkoek op het toneel

Voor de meeste danseressen in theaters en Night Clubs waren de dagen lang met veel repetities en optredens.

Voor de meeste danseressen in theaters en Night Clubs waren de dagen lang met veel repetities en optredens.

In de glamourgezelschappen was het voor de danseressen niet zo dramatisch en ernstig als vroeger in het Bolshoi. moest er zeker hard gewerkt worden. Misschien dat de dansen er makkelijker uitzien dan klassiek ballet, maar er moet toch veel gerepeteerd worden voordat alles geolied en gelijk liep. Meisjes die daarbij minder goed opletten, liepen dan het risico dat ze ’s avonds de ontvangende rol moesten vervullen in een act waarin billenkoek gegeven werd.

De sfeer was niet streng en dreigend, maar juist vrolijk en frivool. En een beetje ondeugend en uitdagend.

Het publiek vond het ook heel logisch en amusant dat ondeugende en uitdagende meisjes op hun billen kregen. Zo hoorde het simpelweg ook te zijn. Het feit dat het hier om volwassen vrouwen ging deed er niet zo veel toe. De algemene mening was dat meisjes nooit te oud waren om op hun billen te krijgen als ze dat verdienden.

Billenkoek was toen een licht, vrolijk en frivool onderdeel van de show en zat verweven in de optredens van de danslessen. Dat gold zowel voor de hoog aangeschreven clubs in Las Vegas maar nog veel meer in de minder bekende nightclubs in provinciesteden of landelijke gebieden.

Billenkoek als straf voor danseressen

Danseressen die zich schuldig maakten aan ruzie en gekibbel konden meestal rekenen op een goed pak op hun billen en soms gebeurde dat op het toneel als onderdeel van de show.

Danseressen die zich schuldig maakten aan ruzie en gekibbel konden meestal rekenen op een goed pak op hun billen.

Maar billenkoek was niet alleen maar een klein onderdeeltje van show.

Het was ook een onderdeel van het leven van danseressen in veel Night Clubs.

Voor die danseressen was het leven best wel zwaar met veel oefenen en optredens. Daar hadden ze niet altijd evenveel zin in. De eisen waren hoog en er was weinig rechtszekerheid. Voor jou was er snel een andere.

Soms waren er ook spanningen of kleine ruzies tussen de danseressen onderling. In veel Night Clubs was de gezagsverhouding duidelijk. De directeur was de baas. Soms gaf zo’n directeuren op een strakke en dominante manier leiding. Danseressen die niet goed genoeg hun best deden of zich niet gedroegen in de groep konden kiezen: vertrekken of een goed pak op hun billen krijgen.

Wat is ook gebeurde was dat ’s avonds tijdens de show één of meerdere meisjes echt pak op billen krijgen voor straf omdat ze zich eerder die dag misdroegen hadden. In die gevallen was de billenkoek niet om iets frivool’s en vrolijks maar een soort ritueel met echte straf. Dat betekende dat die meisjes op het toneel op het toneel billenkoek kregen, ook wel op hun blote billen, die echt straf was. Het publiek vond het levensecht en prima. Maar hoe vonden de danseressen dit zelf eigenlijk?

Wat vinden de danseressen daar zelf van?

Er s niks mis met een volwassen meid die een goed pak op haar billen krijgt, dat vond men in Amerika toen bleek dat danseressen vaak op hun billen kregen.Kennelijk is daar toen een tijdschrift artikel over verschenen.

The glamour girls from stage and night clubs have their say on a mighty touchy subject!

De danseressen van de theaters en de night. clubs geven hun mening over een extreem gevoeling onderwerp!

De conclusie was dat de meisjes het kennelijk geen groot probleem vonden.

Only a relatively few show girls saw anything wrong with a grown girl getting a sound spanking!

Er is niks mis met een volwassen meid die een goed pak op haar billen krijgt!

Het is wel belangrijk om te beseffen dat dit een situatie is waarin een volwassen meid een stevig pak op haar billen krijgt zonder dat ze daar zelf voor kiest. Het was voor hen meer een onderdeel van het werk dat je doet (danseres zijn) en hoe je je gedraagt (bijvoorbeeld niet opletten tijdens een oefening of kibbelen met de andere meiden). Het is dan maar een klein gedeelte van de danseressn  die het niet vindt kloppen dat je dan als volwassen vrouw voor straf een stevig pak billenkoek op je (blote) billen krijgt. Het overgrote merendeel zag daar helemaal niets verkeerds in. Die vonden dat er niks mis was met een volwassen meid die een goed pak op haar billen krijgt.

Misschien gold dat vooral als het om een ander ging en niet om henzelf…

 

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 12 oktober 2015.

Een slaapfeestje in 1975

Rond 1975 was billenkoek normaal en geaccepteerd en op een slaapfeestje blijken bijna alle mesjes van 17 of 18 jaar thuis op hun blote billen te krijgen.Een herinnering van een Amerikaanse vrouw over een slaapfeestje in 1975, toen iedereen 17 of 18 jaar was.

Het bleek dat er maar één meisje was dat niet op haar billen kreeg.

When girls get together for a sleepover at a friend’s house, it goes without saying that they don’t sleep. They eat munchies, talk and giggle all night, and when the sun comes up they finally conk out. I had my share of slumber parties when I was a teenager, and I miss those days.

When I was sixteen I was invited to my friend Faith’s house with five other girls, all seven of us stuffed into Faith’s room, equipped with sleeping bags and pillows. Faith’s mom had provided sheet pizza and diet soda, together with a variety of flavored potato chips. Faith even had a television in her room, but our area only had three channels and they all went off the air after midnight. And of course, neither videotapes nor DVD’s had been invented yet. This was the summer of 1975 and we were all headed for our Senior year of high school.

We sometimes got carried away with our chatter, and when that happened Faith’s mom would knock at the door before opening it with a friendly warning. “Ladies, keep it down, please. It’s late.”
“OK. Mom,” said Faith–and after a few minutes the noise and giggles would resume.
“Hey, keep it down!” warned Laura. “Your mom is gonna come up here and spank you.”
“Naw, she won’t,” said Faith. “She’s never spanked me in my life.”
Joan looked at Faith in disbelief. “You never got a spankin’?”
“No,” Faith admitted.
“Wow,” said Rachel. “Your house must be like heaven!”
The other girls, including me, chorused “Yeah!”
“You mean,” Faith asked, “you guys get spanked still?”
“Oh sure!” Joan said. “My mom uses the back of her hairbrush.”
“So does my mom,” I admitted. “Right on the bare!”
Faith asked, “You mean she takes your undies down?”
“She sure does!” I said. “Then she swats me right on the skin.”
“My mom leaves my undies on,” said Joan. “But it hurts just the same. She always says she’s gonna burn my bloomers,” Joan added with a laugh. The rest of us laughed too.
“Well,” Faith asked, “how does she do it? I mean, does she put you over her lap or something?”
“Well yeah!” said Joan. “She puts me right over her knee and pulls my dress up. Then she paddles my underpants with her hairbrush.”
“That’s how I get it too,” I said. “My mom takes me to the bathroom and pins up my skirt and pulls my panties down. Then she puts me over her lap and spanks me good. She even makes me count the spanks!”
“My dad spanks me,” Sharon said. “He has this retarded stick. He makes me bend over my bed and he pulls up my skirt. Then he wallops me on the panties with the stick.”
“You show your undies to your dad?” Faith gasped.
“Well sure!” Sharon replied. “That’s how I get spanked. It’s only my dad. He’s seen my underwear. No big deal.”
“My mom uses a strap,” Laura said. “She makes me take my clothes off and stretch out on the bed with my butt raised up on pillows. Then she uses this big strap on me.”
“You have to get naked?” I asked.
“Yeah,” said Laura. “Everything off.”
“But,” I continued, “does anybody else see you?”
“Not usually,” Laura said. “She takes me to my room and shuts the door. But if my sister is gonna get whipped too, my mom makes us both take our clothes off. And that strap really hurts. She dips it in water first so it really burns!”
“That’s awful!” said Faith.
Cynthia got up and went for a square of pizza from the box on Faith’s vanity bench. “Oh, I give my dad the championship when it comes to spanking!” she admitted.
“What does he do?” asked Laura.
“Well,” said Cynthia, “he has this thing, you know like half a coat hanger. It’s like a big wooden coat hanger broken in the middle so one side looks kind of like a little paddle. He makes me pull my underpants down and go over his lap. And boy, does he hit hard!”
Faith said, “I can’t believe all you guys get spanked like little kids! Aren’t you too big for that?”
“Doesn’t Mr. Donaldo still paddle kids in school?” Cynthia reminded her. “I hear some of them are eighteen!”
“I never got the paddle,” Faith said. “Did any of you guys?”
“No,” we all said. I did not know that my experience with the principal’s paddle was still nearly a year away.
“How about you, Barbara?” Faith asked. “Do you get spanked too?”
Barbara acted as if she were reluctant to share. “Yeah, I do,” she admitted. “My mom uses a ping pong paddle from the rec room. She makes me pull sown my jeans and bend over this footstool thing, down on my knees. Then she paddles me with it. Sometimes she hits the back of my legs with it too.”
“So does my mom,” I said. “That really hurts!”
“Why don’t your mom and dad spank you?” Cynthia asked Faith.
“They say they don’t believe in it,” Faith said. “They say there are other ways to correct a kid when she’s naughty.”
“Well like what?”
“Oh, I don’t know,” Faith sighed. “Like getting grounded in my room with the TV unplugged, or maybe not even having something like this sleepover. I think that would hurt worse than any spanking.”
“Then,” Laura laughed, “you haven’t felt my mom’s wet belt on your bare butt!”
Finally we all looked at Rachel, who hadn’t really contributed to the conversation.
“How about you, Rachel?” I asked. “Do you get spanked?”
“Yeah, I do,” Rachel admitted with the air of a girl who seemed reluctant to talk about it. “My dad cuts a switch and whips me with it sometimes.”
“On your bare?” I asked.
“No, usually I have jeans on, or a skirt and he doesn’t lift it up. He sends me to the garage and makes me bend over his workbench. It’s not too bad, but it can really sting once he gets going!”
“That’s how my mom used to get it,” I said, “except it was on her bare. But that was in the olden days, when everybody got whipped in one way or another.”
“Well,” Faith concluded, “it seems to be alive and well nowadays too, with all you guys telling me you still get it!”
“What if,” Cynthia asked Faith, “what if you did something like really bad and you asked your mom and dad to spank you? Do you think they would?”
“Oh I doubt it,” Faith said. “It’s just something they don’t believe in.”
“Maybe they ought to talk to our parents,” said Cynthia.
“A lot of good that would do!” Rachel said.
“Besides,” I warned the other girls, “none of these stories are supposed to get out of this room! I don’t want any boys finding out that we get tanned with our pants down! They would never let us hear the end of it.”

“Can we talk about something else now?” suggested Laura. “Like maybe boys?”

And so the conversation shifted to another lively topic.

(bron tekst: experienceproject)

(bron foto: unknown)

 

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 10 januari 2015.

Een slaapfeestje uit 1950

Rond 1950 was billenkoek normaal en geaccepteerd en het hoorde bij het opgroeien. Dat was zeker in Amerika zo.Rond 1950 was billenkoek normaal en geaccepteerd en het hoorde bij het opgroeien. Dat was zeker in Amerika zo.

Het hoogtepunt voor jongens was in de vroeger pubertijd (12-14 jaar). In die leeftijd kregen jongens vaak op hun billen wegens kattenkwaad en jongensstreken.

Bij meisjes ging de billenkoek veel langer door en lag het hoogtepunt later, tussen 15-18 jaar. Het ging vaak door zolang de meisjes thuis woonden. Dit had vooral te maken met afspraken over jongens, thuiskomen en huishoudelijke taken. Meisjes kregen ook harder op hun billen dan jongens. Dat was vooral omdat het belang bij meisjes groter was door het gevaar van zwanger worden. Bovendien ging men ervan uit dat meisjes meer konden hebben en misschien ook hardleerser waren.

Natuurlijk kwam er op dergelijke slaapfeestjes van slapen weinig. Het kwam ook geregeld voor dat als het lawaai ondanks waarschuwingen doorging, er billenkoek uitgedeeld werd. Soms werd alleen het meisje bij wie het slaapfeestje gehouden werd aangepakt en kreeg zij van haar ouders een pak op haar billen. Vaak werd er geen onderscheid gemaakt en gingen alle meisjes over de knie en kregen rode billen met de hand of met een haarborstel.

De ouders vonden dat niet vreemd en de meisjes vonden het ook niet vreemd. Voor hen was het normaal dat straf altijd een pak op de blote billen was.

 

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 10 januari 2015.

Positief terugkijken nadat je straf op je billen kreeg

Sommige vrouwen die vroeger op school of thuis op hun billen kregen, kijken daar positief op terug, bijvoorbeeld omdat ze hebben leren doorzetten.Sommige vrouwen die vroeger op school of thuis op hun billen kregen, kijken daar positief op terug. Dat is bijvoorbeeld omdat ze hebben leren doorzetten. Daardoor hebben ze meer bereikt dan anders het geval was geweest. Een vrouw van inmiddels 60 schrijft over haar jeugd op experience project:

I was a girl in UK private education system from 1968 to 78, including coed prep school, and an all girls boarding after prep. Discipline was firm, rather than strict, but any significant misbehaviour, laziness, disrespect, dishonesty etc invariably meant corporal punishment. As you say, it was something we expected when guilty of misbehaviour, and so it was rarely if ever resented. “Bending over and taking our medicine” was more than a trite cliché. We did!

And I cannot endorse too strongly that this unwavering focus on discipline and the immediacy of corporal punishment promoted a most positive learning environment. In consequence, average pupils exceeded their potential, and the list of bright pupils who went on to successful and prominent careers from my school alone is remarkable.

 

 

 

(Bron foto: spankingonline)

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 23 december 2014.

 

Jeugdherinneringen over de paddle op de High School

Op High Schools in Texas was vroeger voor iedere student elke dag opnieuw de dreiging dat je met de PADDLE kon krijgen.Op een website voor alumni van een High School in Texas worden jeugdherinneringen over de paddle opgehaald. De paddle was (en soms: is) op High Schools onmisbaar voor de discipline. In 1963 werd de discipline gehandhaafd door middel van een stevig pak op de billen met de paddle.

Een vaste taak was het in de gaten houden van het parkeerterrein om te controleren dat iedereen die de school verliet een geldig briefje had. Als je werkt gepakt zonder briefje…de PADDLE!

Tijdens schoolbijeenkomsten werd in de gangen gecontroleerd om te controleren dat niemand zich drukte. Als je betrapt werd…de PADDLE!

Op High Schools in Texas was vroeger voor iedere student elke dag opnieuw de dreiging dat je met de PADDLE kon krijgen.Tijdens de lunch werd bij de winkels in de buurt van de school gecontroleerd of studenten die daar waren wel een geldig lunchbriefje hadden. Als je daar betrapt werd zonder briefje…de PADDLE!

Ook voor spijbelen en te laat komen…de PADDLE!

Om de onopvallende, maar continue aanwezige rol te begrijpen die de PADDLE speelde gedurende onze schooltijd, moet je het echt zelf meegemaakt hebben.

Van je twaalfde tot je achttiende was er elke dag opnieuw de dreiging dat je met de PADDLE kon krijgen.

 

 

 

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 4 december 2014.