Tess vertelt over de effectiviteit van billenkoek als straf

Tess vertelt over de effectiviteit van billenkoek als straf: afspraken maken, verantwoording afleggen en als dat verdiend is billenkoek krijgen werkt prima.

“En eigenlijk is het natuurlijk verantwoording tegenover mezelf afleggen, maar dan via jou (omdat dat bij mij nu eenmaal beter werkt…..)

Waarom?

Waarom wil een volwassen, sterke en onafhankelijke vrouw verantwoording afleggen tegenover zichzelf, maar dan via een ander? En niet zomaar een ander. Die ander is iemand waarvan ze weet dat die haar een pak op haar blote billen geeft als dat nodig is. Als hij dat nodig vindt. Waarom geeft iemand de controle over zichzelf ten dele uit handen? Of lijkt dat alleen maar zo?

Het is niet dat ik een zwak iemand ben die anders niet vooruit te branden is. Het is ook niet zo dat ik zonder de dreiging van een pak slaag besluiteloos door het leven zwalk. Maar toch werkt het bij mij effectiever met (de dreiging van) een pak slaag en bovenal: ik voel me er prettiger bij. Rustiger en evenwichtiger. Completer. Krachtiger, juist omdat er ook momenten zijn waarop het even niet hoeft. Dat zijn allemaal dingen die de effectiviteit van billenkoek als straf enorm vergroten.

Even stilgezet worden

Ik wil niet altijd sterk en onafhankelijk zijn. Ik wil niet altijd alles onder controle hebben. Tegelijk wil ik ook niet dat iedereen altijd maar alles van me accepteert. En ik wil vooral rust.

Ik krijg die rust op het moment dat ik over de knie lig. Ik heb even niets te bepalen. Ben dan nog steeds verantwoordelijk voor wat ik doe en gedaan heb. Maar op dat moment even niet bepalend. En niet controlerend. Dat voelt goed. Die rust komt echt niet meteen.

Eerst moet ik de controle los laten, het over me heen laten komen zonder dat ik zelf bepaal hoe en wat. Toch is die strijd in mezelf om het los te laten en te accepteren veel minder dan ik van te voren dacht. Het voelt zelfs logisch. Ik word even stilgezet, op mijn plaats gezet en bij mezelf bepaald. En het voelt eigenlijk heel gewoon dat het op deze manier gebeurt. Dat bepaalt voor mij ook erg de effectiviteit van billenkoek als straf.

Interne behoeften en tegenstellingen erkennen

Een sterke en onafhankelijke vrouw, maar toch op sommige momenten als een klein meisje over de knie gaan en even niets te vertellen hebben. Past dat wel bij elkaar? Ze zijn in elk geval beide een deel van mij. En het is niet zo dat de twee elkaar bijten, of dat de ene helemaal buiten beeld is als de ander even de boventoon voert.

Ik denk dat je juist sterk moet zijn om je hierin te kunnen geven. Sterk, om die behoefte van jezelf te erkennen en er vervolgens ook iets mee te doen. Om het onderdeel van je dagelijks leven te laten worden. Om de pijn te durven voelen. En om zo dicht bij jezelf en je grenzen te zijn. Je verbonden te voelen met de ander. Op het moment dat ik over de knie lig kan ik alleen nog maar mezelf zijn en me nergens meer achter verschuilen. Letterlijk en figuurlijk met de billen bloot.

De effectiviteit van billenkoek als straf

Verantwoording afleggen tegenover mezelf, via een ander, en bovendien met daarbij de dreiging van een pak op mijn billen. Waarom is dat effectiever? Het gaat dan om dingen die ik mezelf voorneem. Ik stel best hoge eisen aan mezelf, wil veel en doe veel. Soms wel eens een beetje te veel. En als ik dan niet doe wat ik mezelf allemaal voorgenomen heb, ga ik me ook nog lopen ergeren aan mezelf en me schuldig voelen. Iedereen stelt wel eens dingen langer uit dan de bedoeling was, en iedereen kiest wel eens voor gemakkelijkste weg. Ik heb die neiging ook, en ik denk niet eens echt veel vaker dan de gemiddelde mens.

Als ik weet dat ik via iemand anders verantwoording af moet leggen, denk ik van te voren beter na wat ik wil en of het wel haalbaar is. Op het moment dat je een afspraak maakt over bepaalde doelen, staat het voor mijn gevoel ook meer vast en kun je er minder makkelijk onderuit. Het feit dat ik weet dat ik straf krijg als ik me niet aan de afspraken houd, is een extra stok achter de deur om dingen wel te doen. Een extra reden. Het is niet leuk om aan iemand te moeten vertellen dat je de doelen die je samen hebt afgesproken niet gehaald hebt. Daar word ik echt niet vrolijk van.

Afspraken aanpassen die niet lukken: dat gaat niet meer

Wat ook belangrijk is: wanneer iets mis dreigt te gaan, ben ik sterk geneigd om de afspraak die ik met mezelf had gemaakt gewoon weer aan te passen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, nieuw geluk… Ondertussen baal ik dan wel van mezelf. Maar als ik weet dat er iemand is die daar minder makkelijk over denkt, die niet geneigd is om de afspraak aan te passen en die me de consequenties gewoon zal laten voelen, doe ik beter mijn best om wel in eerste instantie te doen wat ik me voorgenomen had. Net dat extra zetje dat ik soms nodig heb. Dat bepaald voor mij de effectiviteit van billenkoek als straf. Waardoor ik me uiteindelijk beter voel.

Het past: een sterke en onafhankelijke vrouw die op haar blote billen krijgt

Verder werkt het bij mij omdat ik er nu eenmaal ontvankelijk voor ben.Het past bij mij, hoort bij mij en inspireert me. Het zorgt ervoor dat ik tijdens de dagelijkse dingen af en toe een prettige kriebel in mijn buik heb.

“Tess heeft een opruiming in haar hoofd nodig”, zei iemand een keer toen ik nogal onrustig was. Ja, inderdaad dat was zo. En bij mij is de beste manier om die opruiming in mijn hoofd te houden nu eenmaal via mijn billen. Misschien raar. Misschien wel gek. Je kunt er hopeloos van worden. Je kunt het ontkennen. Maar je kunt het ook accepteren en gewoon doen. Het laten gebeuren en voelen hoe goed het kan zijn.

Ten slotte: ik kan beredeneren wat ik wil, maar uiteindelijk is en blijft het gewoon een gevoel. Dat ik daar thuis hoor, over die knie. Dat ik dat ook ben, het meisje dat over de knie ligt en gestraft wordt op haar blote billen. Naast die sterke en onafhankelijke vrouw. “

 

Tess