Ook het verhaal van Pinocchio wordt herschreven

Het is altijd zoeken naar de goede balans van (politiek) correct zijn en begrijpen dat vroeger dingen anders waren. Natuurlijk kan het zijn dat we nu anders naar sommige dingen kijken, maar dat wil niet zeggen dat allerlei episodes uit de geschiedenis geschrapt mogen worden. Dat geldt voor de VOC, maar ook voor billenkoek.

Het is uitstekend dat op dit moment billenkoek niet tot nauwelijks een onderdeel is van de opvoeding. Er zijn tenslotte zo veel manieren waarop duidelijk gemaakt kan worden wat wel en wat niet toelaatbaar of gewenst gedrag is. Het feit dat sommige ouders daar misschien minder mee bezig zijn doet daaraan niets af en is misschien ook iets van alle tijden.

Meerdere Disneyfilms met billenkoek

Het is nog niet zo lang geleden dat billenkoek een volkomen normaal en geaccepteerd onderdeel van het opgroeien was. Zeker in Amerika in de vorige eeuw was het eerder ongebruikelijk dat er geen billenkoek werd gegeven als dat verdiend was. Ook iemand als Walt Disney groeide op in een gezin waar billenkoek vanzelfsprekend was. Er zijn meerdere Disney tekenfilms en strips waarin billenkoek voorkomt.

Een voorbeeld daarvan is Pinocchio. Deze tekenfilm is verschenen in 1940. Een tijd waarin billenkoek een absoluut vanzelfsprekend deel van het leven was. Zeker in Amerika. In de klokkenwinkel van Geppetto hangen allerlei koekoeksklokken die op hetzelfde moment allemaal afgaan. Alle klokken hebben dan verschillende scènes. Er is ook een klok waarbij een jongetje bij zijn moeder over de knie ligt en bij elke klokslag een klap op zijn billen krijgt. Niks bijzonders. En zeker vroeger niet.

De spankingklok eruit geknipt

We hebben begrepen dat in de recente DVD en BlueRay versies Pinocchio deze spankingklok door het bedrijf Walt Disney eruit geknipt is. We kijken nu anders tegen billenkoek aan en dus moet het uitgegumd worden waar het zichtbaar was.

Jammer. Politieke correctheid gebaseerd op intolerantie. Er mag kennelijk geen ruimte zijn voor iets waar mainstream nu een andere mening over heeft.

Een slim schoolbankje

Een slim schoolbankje, dat de billen volledig toegankelijk laat.

The Detention Room – Art by Julian Guile.

A special room with a special desk.

The desk is of an unusual design, its purpose clearly to make the experience of sitting in it deliberately unpleasant.

The girl is unable to get her legs all the way under it, her knees are pressed up against a hard board and she must take her weight on the backs of her thighs which are resting on a seat that is narrow and clearly uncomfortable.

Her position also places her with her bare bottom protruding out in a shameful manner and in a position ideal for punishing.

 

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 23 maart 2016.

Waarom is discipline belangrijk?

Why is discipline so important? – Waarom is discipline belangrijk?

Discipline leert ons om te werken vanuit principe in plaats van verlangenDiscipline teaches us to operate by principle rather than desire.

Saying no to our impluses (even the onse that are not inherently sinful) puts us in control of our appetites rather than vice-versa.

It deposes our lust & permits truth, virtue & integrity to rule our mindes instead.”

– John McArthur


Discipline leert ons om te werken vanuit principe in plaats van verlangen.

Nee zeggen tegen onze impulsen (zelfs degenen die niet inherent zondig zijn) geeft ons meer controle over onze eetlust dan andersom.

Het bedriegt onze lust en laat waarheid, deugd en integriteit toe om in plaats daarvan onze geest te regeren.

– John McArthur

 

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 7 maart 2015.

In de rij voor een pak slaag op de billen

In een rijtje wachten tot je aan de beurt was om over de knie gelegd te worden en een hard pak slaag op je blote billen te krijgen.Bij Daphne vinden we dat spanking vooral iets is voor volwassen meiden en dat je er zelf voor moet kiezen. Bovendien is dit ook maar een tekening.

Maar situaties zoals hierboven kunnen de fantasie wel triggeren.

Het lijkt op een jeugdherinnering van een nu al oudere vrouw die daarover op een forum schreef.

Ze was in een groot weeshuis in Amerika opgegroeid zo rond de zestiger jaren van de vorige eeuw. Iedere avond werden de meisjes goed in de gaten gehouden terwijl ze zich klaar maakten voor de nacht. Als je te wild deed, onderling ruzie maakte of teveel treuzelde bij het wassen of tanden poetsen, werd je apart gezet en moest je meekomen naar het kantoor. Daar moest in je een rijtje wachten tot je aan de beurt was om over de knie gelegd te worden en een hard pak slaag op je blote billen te krijgen. Daarna mocht je huilend naar de slaapzaal en naar bed.

Meestal waren er rond de drie meisjes aangewezen maar soms ook veel meer. Dan waren het wel tien of vijftien meisjes. Het maakte daarbij totaal niet uit of je 12, 14, 16 of 18 jaar oud was. Je stond in hetzelfde rijtje en als je aan de beurt was ging je op dezelfde manier over de knie.

Ze vertelde dat het juist ook wel raar en vernederend was om als 17 of 18 jarige in een rijtje te staan tussen jongere meisjes in de wetenschap dat je net als hen straks over de knie gaat en op je blote billen gaat krijgen.

Een andere dame vertelde dat ze tijdens de zeventiger jaren opgroeide in een instelling voor meisjes.
In een rijtje wachten tot je aan de beurt was om over de knie gelegd te worden en een hard pak slaag op je blote billen te krijgen.

Iedere avond na het klaarmaken voor het naar bed gaan wees de leiding willekeurig een stel meisjes aan die mee moesten voor een controle. Een verzorgster controleerde dan of de meisjes goed schoon waren in het gezicht en achter de oren. Ze controleerde ook de handen en de nagels, de voeten en de tenen  en of de billen goed afgeveegd waren.  Als er iets niet in orde was kregen de meisjes direct een stevig pak op hun blote billen.

Kijk, een situatie waarbij je in je dagelijkse leven (min of meer) overgeleverd bent aan het oordeel van anderen of je wel of niet op je billen krijgt, waarbij niet je leeftijd maar je gedrag bepalend is, dat spreekt ons enorm aan.

 

Eerder gepubliceerd op het Daphne Fotoblog op 21 november 2014.