Een verslag van het vierde Daphneweekend: Orde en netheid

Het Daphneweekend was in aantocht. We dachten dat we een ontspannen weekend tegemoet zouden gaan. Totdat we ongeveer een week van tevoren een lijst met 46!! regels kregen waar we ons gedurende het weekend aan moesten houden. Het weekend werd aangegrepen om ons om te vormen tot nette, welopgevoede dames. Die keurig alle rotzooi achter zich opruimen, beleefd zijn en er ook nog eens onberispelijk uitzien. Je zou zeggen dat dit bij voorbaat al een verloren en hopeloze zaak is. Want zo hebben we bijvoorbeeld eva, die het brutaal zijn tot kunst verheven heeft. En wat te denken van simone, die door alle puinzooi die ze altijd had, nog steeds niet weet van welk materiaal haar bureau vroeger was gemaakt, of welke kleur het had.

Nauwlettend

Maar goed, kennelijk was iedereen er van overtuigd: zo’n zooitje als bij de vorige weekenden, dat kon en mocht echt niet meer. En dus moesten bedden keurig worden opgemaakt, mochten er geen krachttermen uit onze monden ontglippen, moesten deuren netjes achter ons worden gesloten (hoe ver kun je gaan??), aan iedereen netjes gevraagd worden of men nog iets wilde drinken voordat je zelf drinken mocht pakken et cetera. En wat zou er gebeuren als we ons niet aan de regels hielden? Tja, Daphne is en blijft Daphne hè, ook tijdens zo’n weekend. Op overtreding van de regels zou een pak slaag volgen. De geachte heren begeleiders moesten zich natuurlijk ook aan de regels houden, zo sportief waren ze wel. De afspraak was dat, wanneer wij ze zouden betrappen op iets, zij voor ons de afwas zouden doen, of andere vervelende huishoudelijke klusjes. Dus namen wij ons voor om de heren nauwlettend in de gaten te houden, vooral bij naderende huishoudelijke werkzaamheden. Met succes is achteraf gebleken.

Regels en etiquette

Vrijdagavond begon het weekend met de proclamatie der regels. Met een serieus gezicht werd de ernst van de zaak benadrukt en dat overtreding van de regels onverminderd zou worden bestraft. Er volgde nog enige discussie over sommige regels. Want moet je een beschuit nou ook met mes en vork eten, en wanneer zit je haar nou wel of niet netjes? Dit laatste is zeker in het geval van sommige begeleiders een heikel punt. Om maar helemaal een goede start te maken, stond er een etiquette-quiz op het programma. Hoe leg je het bestek op je bord nadat je uitgegeten bent, moet een heer of dame voorop lopen op de trap, wat is de juiste tafelschikking en andere onmisbare zaken in het leven passeerden de revue.

Op en neer

Ondertussen hielden de meesten zich keurig aan de 46 regels. Ik hield me er slechts aan 44. Niet zo best dus. Ik had werkelijk vreselijke overtredingen begaan vonden ze, en dus kwam de paddle er aan te pas. Ik werd even apart genomen door Victor. Helaas bleek toen dat de paddle nog beneden in de woonkamer lag, waarop Victor mij vriendelijk verzocht om het daar op te halen. Ik zei nog dat ik het ding echt niet ging halen, maar nog geen minuut later was ik op weg naar de woonkamer. Victor gaf me maar liefst 30 seconden hiervoor, hoe goedgeefs… “Ik hou het bij op mijn horloge”, riep hij er nog achter aan. Tja, ik heb toch al nooit begrepen wat het nut van een horloge is… Ik denderde de trap af, stormde de woonkamer binnen, pakte zwijgend de paddle en smeet de deur weer achter me dicht (regel 8: als je door een deur bent gekomen deze netjes sluiten). Iets langzamer ging ik de trap weer op.

Smoesjes

Ik bleek niet de enige die zo af en toe wat moeite had met de regels. Her en der werden straffen uitgedeeld. Zaterdagochtend probeerde nog iemand nog onder haar straf uit te komen door te beweren dat ze met voorbedachte rade regel 8 had geschonden. Helaas: De begeleider trapte hier niet in…

Leedvermaak?

Sommigen dachten ook dit weekend weer boven alle wetten en regels te staan. Gewoon aandoenlijk hoe ze daar nog steeds in blijven geloven. Twee meiden kregen straf omdat zij hun bed niet netjes hadden opgemaakt, herstel: helemaal niet hadden opgemaakt. Regel 2: eigen bed netjes opmaken als je uit bed bent (alsof je je bed ook kunt opmaken wanneer je nog in bed bent…) Afijn, ze hadden duidelijk deze regel overtreden. Een andere meid moest hier hartelijk om lachen. Ze haalde het zelfs in haar hoofd om met een brede grijns achter de twee aan te lopen toen die op weg waren naar hun slaapkamer om hun straf te krijgen en hun bed op te maken. Dit werd zelfs De begeleiders te gortig, waarop ze haar even met de paddle lieten voelen dat het helemaal niet fatsoenlijk is om leedvermaak te hebben.

Examens

Naast al deze orde en netheid, werd het weekend ook gebruikt om onze algemene kennis op te vijzelen. Zo was er een muziekquiz met drie verschillende onderdelen: de categorie klassiek, de categorie ingewikkeld en de categorie filmmuziek. Er werd gezucht en gesteund tijdens de natuurquiz. Zijn die sporen nu van een fazant of niet, en hoe ziet een braakbal van een meeuw er uit? Zelfs het herkennen van een simpele paardebloem bleek voor de meesten geen sinecure. Er was gelukkig ook het aloude chatexamen, het enige examen waarvoor ik serieus gestudeerd had. Uren had ik gestoken in de voorbereiding. Ik slaagde dan ook met vlag en wimpel…

Ondeugend vroeger

Een leuk onderdeel was het raden van elkaars ondeugende dingen die we vroeger als kind hadden uitgehaald. We waren vroeger geen lieverdjes, dat werd al gauw duidelijk… De heren begeleiders leerden we zo eens van een hele andere kant kennen. Plotseling bleken zij zich vroeger schuldig te hebben gemaakt aan het jatten van snoepjes, het vervalsen van documenten, het bijna laten ontsporen van treinen en één van de heren bleek zelfs met een luchtbuks de schoorsteen van een naburig huis te hebben bewerkt… Kijk, daar hoor je ze normaal nooit over… De Daphnedames op hun beurt, konden er ook wat van. Zo waren we vroeger absoluut gevaarlijk met vuur en vuurwerk en werd er bijvoorbeeld door deze of gene geld uit de collectezak in de kerk gejat. En een paar van de Daphnedames hebben van harte meegeholpen aan het veroorzaken van het huidige lerarentekort door er vroegtijdig een paar uit te schakelen. Eva spande hierbij absoluut de kroon. Dat die leraren van haar ook niet snapten dat ze haar gewoon even over de knie moesten nemen… Had ze waarschijnlijk een hoop ellende bespaard…

Bolletjestrui

Helaas werden we ook geplaagd met een sportquiz van maar liefst vijf kantjes. Meest onbenullige vraag: welke Colombiaanse wielrenner heeft ooit in de tour de bolletjestrui gewonnen? Ik ken niet eens een colombiaanse wielrenner, laat staan dat ik er één ken die de bolletjestrui gewonnen heeft.

Actief

Uiteraard moest er tijdens het weekend niet alleen gedacht moest worden over sport, maar het moest ook daadwerkelijk gedaan worden. Een aantal fanatiekelingen hebben zodoende vele kilometers per kano afgelegd. Die arme eva hield er vreselijke spierpijn aan over (toch voortaan wat meer armspieroefeningen inbouwen in het sportprogramma). De anderen gingen op excursie, waarbij er ook gewandeld moest worden, toch ook best heel sportief…

Groot feest

En wat hebben we geleerd?

Tja, en wat hebben we nu eigenlijk geleerd dit weekend? Dat onderzetters onmisbare accessoires zijn? Dat wederom bewezen dat geen enkel meisje boven alle regels en wetten staat? Dat je punten kunt scoren met kennis over de braakbal van een meeuw? Dat je, als je vijf kilometer heen vaart met een kano, je ook vijf kilometer terug moet peddelen? Dat alle meiden best professionele vervalsers zouden kunnen zijn? Of toch gewoon dat het een erg gezellig en geslaagd weekend was en dat we best een leuk zooitje ongeregeld zijn bij elkaar…

t

Dit verslag is eerder gepubliceerd op de eerste Daphne Website op 15 november 2003.

Een impressie van het derde Daphneweekend

Van 22 tot 24 november 2002 was het derde Daphneweekend. Een heerlijk en bijzonder weekend dat begon op vrijdagavond…

Rietjes daar waar ze thuis horen: in de kelderkast

Iedereen druppelde langzaam binnen uit alle hoeken van het land. Erg gezellig. Tot het moment waarop Victor arriveerde. Hij komt binnen en legt me toch een verzameling rietjes en ander wapentuig pontificaal midden op tafel neer. Kijk, zoiets doe je gewoon niet. Bepaalde personen in het gezelschap werden acuut onpasselijk bij de aanblik van zoveel grof geschut. Rebel, onze hoop in bange dagen, deed het enige juiste in zo’n geval. Gedecideerd pakte zij de verzameling rietjes en deponeerde ze in de kelderkast. Zo, daar waren we even van af. Dat het rebel een paar klappen opleverde: ach, anders had ze die vast wel ergens anders voor gehad…

Grenzen

Het thema van het weekend was grenzen. Waar liggen jouw grenzen? Hoe bepaal je die? Hoe communiceer je ze? Hoe handhaaf je ze? Welke consequenties verbind je eraan? Van te voren hadden we al moeten aangeven waar onze persoonlijke grens lag bij een aantal alledaagse dingen tijdens het weekend. Hoe laat wil je naar bed? Hoe laat opstaan? Hoeveel drinken? Roken? Hoe vaak sporten? Al gauw bleek tijdens het weekend dat een aantal mensen (ik noem niemand in het bijzonder) hun grenzen helemaal verkeerd hadden ingeschat. Het aantal sportmomenten werd met moeite of niet gehaald, terwijl de grenzen wat betreft roken, drinken, tijdstip van naar bed gaan en tijdstip van opstaan moeiteloos overschreden werden door deze en gene.

De examens

Al gehoord van eerdere weekenden en ook nu weer op het programma: examens. Als altijd een chat-examen. Er werd behoorlijk op gescoord, zelfs door meiden die door al hun drukke werkzaamheden de laatste tijd in geen velden of wegen op de chat te bekennen was geweest. Het jukebox-examen was er één in de categorie ‘moeilijk’. We kregen muziekfragmenten te horen. Geraden moest worden welk liedje het was, door wie het werd gezongen, en werkelijk onmogelijk: op welke plaats het in de jukebox stond. Er werd dus stevig op los gegokt. Ik wist slechts één ding: die vreselijke Ketchupsong staat op A19 in de jukebox, en uitgerekend die werd niet gevraagd. Tja, daar red je zo’n examen niet mee hè… Gelukkig onstonden er onderling innige samenwerkingen. De één legde haar papier zo neer dat de ander fijn alles kon overpennen (inclusief haar foute antwoorden…). De begeleiders begrepen helaas niet dat samenwerking iets heel waardevols is, wat je juist zou moeten stimuleren. Mijn papier werd weggerukt en hij streepte zomaar een goed antwoord weg. Maar afijn, ik had de examens in elk geval overleefd, zij het met hier en daar wat broddelwerk.

Bijzonder

Wat maakt een Daphneweekend nou zo bijzonder naast de examens en de interessante workshop over grenzen? Het feit dat je met mensen bent die hetzelfde voelen als jij. Je voelt dingen aan bij elkaar, en herkent dingen van elkaar. Soms is een half woord genoeg om te begrijpen wat de ander bedoelt. Niemand vindt je gek. Bijzonder is ook dat je je zo nauw verbonden kunt voelen met mensen. Dat je lekker kunt geiten met elkaar, om het volgende moment weer in een diep gesprek verwikkeld te zijn over wat jij en de ander denkt en voelt. Dat je het ene moment een pak op je billen van iemand kunt krijgen, terwijl je het andere moment weer samen staat te zingen. Dat er mensen zijn die je in sommige opzichten veel beter begrijpen dan je familie ooit zal doen. En dat het dus een beetje voelt als familie.

De meidensnurkzaal

Er werd niet heel veel geslapen tijdens het weekend. Dat had twee redenen. De eerste reden was dat het te gezellig was om veel te slapen. En de tweede reden: wat kunnen die meiden snurken zeg! Lig je eindelijk uitgeput in je bed, lijkt het wel alsof je in de houtzaagfabriek ligt…

Daphnekoor

Hoewel het door het slaapgebrek, drank- en sigarettenmisbruik lastig was, is er nog even flink gerepeteerd met het Daphnekoor. Zaterdagnacht gevolgd door een fraai optreden. Als je die onschuldige engeltjes hoort en ziet zingen kun je je toch niet voorstellen dat die wel eens straf verdienen? Maar daar zal wel niet iedereen hetzelfde over denken…

De zachtgele muur

En inderdaad: al gauw bleek dat niet iedereen daar hetzelfde over dacht. Voor diegenen onder ons die tijdens het weekend niet in de gelegenheid zijn geweest om de muur van dé kamer van nabij te bekijken, kan ik na uitvoerige bestudering melden dat de muur zachtgeel was, met hier en daar een schilfertje eraf, met daaronder wit pleisterwerk. Tja, hoe zelfs kleine dingen belangrijk kunnen worden op het moment dat je je zonden staat te overdenken… Wat er verder in het kamertje is ‘besproken’ doet er niet zoveel toe, alhoewel dat voor een deel natuurlijk niet moeilijk raden is… De muren van het kamertje waren niet echt geluidsdicht… En ik had ook al niet de indruk dat Victor zijn best deed om het geluidsniveau enigszins te dempen…

Daphnesurvival

Wat begon als een gewone wandeling op zondag (om een paar mensen nog even aan hun benodigde aantal sportmomenten te helpen), eindigde in een ware survivaltocht. Okee, ik zal het eerlijk toegeven: ik had het begin van de route bedacht. En ik dacht dat we wel goed zouden uitkomen. Totdat de weg doodliep… Dit leek me het juiste moment om het vervolg van de route snel aan Victor over te dragen. Hee, waar heb je anders een begeleider voor? En ik moet zeggen, op het moment dat hij voorop ging lopen begon de ramp pas echt goed: zompige maïsvelden moesten worden getrotseerd en ware modderpoelen moesten worden overgestoken. Vanwege het survival-achtige karakter van de wandeling telde dit minstens voor twee sportmomenten.

Oeps…

Na een geweldig weekend toog iedereen weer naar huis. Helaas kwam ik er halverwege de terugreis achter dat ik wat spullen had laten liggen. En ik kwam er eigenlijk niet zelf achter, maar werd gebeld… Terug dus om de boel op te halen en daardoor duurde de terugreis uiteindelijk twee keer zo lang. Behoorlijk balen. En dan denk je dat naderhand iedereen met je meeleeft om deze dikke pech. Vergeet het maar.

t

Dit verslag is eerder gepubliceerd op de eerste Daphne Website op 30 november 2002.

Verslag van het tweede Daphneweekend

Er werd mij gevraagd om een verslag te schrijven van het tweede Daphneweekend. Aangezien ik een hekel heb aan dingen uitstellen heb ik er voor gekozen om het verslag direct te maken, nu de herinneringen nog vers in het geheugen zitten.

Daar zit ik dan, op maandagmiddag, mijmerend in een pril zonnetje, te genieten van een sterk kopje koffie en na te genieten van een heerlijk weekend. Net als vorig jaar had de feestcommissie van Daphne weer een geweldige lokatie uitgekozen voor een heerlijk weekend in de bossen van Utrecht. De dames hadden zelfs de weergoden aan hun kant staan waardoor de ingrediënten voor een geslaagd weekend aanwezig waren.

Moord

Vrijdagmiddag rond een uur of 6 reden ik samen met mijn vriendin Eva vanuit Groningen richting het park waar we het tweede Daphne weekend zouden doorbrengen. Aangezien Eva nog wat studie uurtjes moest maken om aan haar quotum te komen voor de week, konden we helaas niet eerder weg, waardoor Eva, tot haar grote spijt, niet mee kon doen aan een masterclass over de historie van de slavernij. Gemiste kans, want nu zal ze er nooit achter komen wat haar waarde was geweest op zo’n markt. Maar goed, rond een uur of 8 kwamen we aan. Gezellig even wat gedronken met de aanwezigen tot de masterclass afgelopen was, waarna Eva en ik snel even een eenvoudige maar voedzame maaltijd voor de groep hebben gemaakt. De feestcommissie had wederom zeer haar best gedaan om een aantal leuke activiteiten te organiseren. Zo was er een spel waarbij iedere deelnemer een naam kreeg van een ander die hij/zij moest “vermoorden”. Het idee was dat je met je “slachtoffer” in een afgesloten ruimte moest zijn waarna je “Bang, bang, you’re dead” moest zeggen. Dit spel liep als een rode draad door het weekend. Mijn ervaringen uit militaire dienst kwamen me goed van pas waardoor ik de eerste was die een “kill” op zijn naam kreeg. Een lafhartige actie van een deelneemster de volgende ochtend was de reden dat ik het spel niet tot een succesvol einde heb kunnen brengen.

Examen

Een andere, inmiddels tot traditie verheven, activiteit was het Daphne examen. Waar we vorig jaar enkel getest werden op onze kennis van de Daphne site, werden we dit jaar aan de tand gevoeld over onze kennis van geuren, gereedschappen, Nederlandse taal (zowel in dicteevorm als aangeven waar een bepaald woord vandaan komt) en als klap op de vuurpijl een veertigtal quotes uit de Daphne-chat. Wij moesten raden van wie de quote was. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik zelfs bij een zin die van mezelf was de verkeerde naam had neergezet. Op dit onderdeel had ik dus 21 fouten. Maar gelukkig waren de andere onderdelen iets beter te maken, hoewel het dictee geen gemakkelijke opgave was. Het bleek een complete zin uit het Groot Dictee der Nederlandse Taal te zijn, met Victor in de rol van Philip Freriks. Gelukkig sprak Victor de zinnen een stuk beter en minder hakkelig uit dan Philip.

Verrassingen?

Op zaterdag hebben we heerlijk uitgeslapen waarna we lekker in de zon hebben zitten ontbijten. In de middag nog een lekkere boswandeling gemaakt. Niet te geloven wat voor moois de natuur af en toe kan bieden. Hoewel ik de indruk had dat Eva er iets minder van genoot als ik mag ik toch wel zeggen dat een al met al een geslaagde middag werd. Na nog wat kleinere activiteiten was het al weer tijd om te gaan eten. Het avondeten werd verrijkt met een heerlijke mosterdsoep van Rebel, die toch niet zo unspankable bleek te zijn als ze ons altijd heeft doen geloven. In de avond zouden we lekker met de hele groep gaan bowlen. Cosmic Bowling, waarbij af en toe de baan in nevelen gehuld werd. Helaas ging het hele plan in rook op, want de computers die de score moesten bijhouden waren waarschijnlijk afdankertjes van een pc-privéproject waarbij het budget iets te krap was. Met andere woorden, er was letterlijk geen bal aan. Nu zijn de mensen van Daphne niet zo snel uit het veld te slaan, dus we hebben er uiteindelijk een leuke avond van gemaakt. Een groepsdiscussie over de beleving en de gevoelens van SM en spanking ging gelukkig wel door. Met een hapje en een drankje werd de avond afgesloten.

Zondag

Op zondag hebben we wederom lekker uitgeslapen, er bleek niemand gemotiveerd te zijn om te gaan sporten om 06:00 uur. Tussen de middag genoten van een stevig ontbijt van gebakken eieren met spek en broodjes kroket. Al genietend van het zonnetje hebben we de middag doorgebracht met midgetgolf. De vier overgebleven spelers van het “moordspel” kozen uiteindelijk voor de weg van de minste weerstand en sloten een duurzame vrede, waardoor wederom duidelijk werd dat in een oorlog nooit winnaars maar enkel verliezers heeft. Het weekend werd afgesloten met een heerlijke maaltijd met soep, gebraden gehakt, kip, frietjes, salade en nog veel meer lekkernijen. Rond de klok van 7 hebben we voor de laatste maal de huisjes afgesloten en zijn we huiswaarts gegaan.

Veilige thuiskomst

Al enkele weken geleden had ik ontdekt dat Eva, ondanks het feit dat ze in het bezit is van een rijbewijs, al anderhalf jaar niet meer achter het stuur had gezeten. Als begeleider ben je verantwoordelijk voor alle voorkomende zaken die van invloed zijn voor een succesvolle toekomst van de studentes, dus hadden we afgesproken dat Eva in mijn auto wat meer rijervaring zou gaan opdoen. Zoals wel vaker stelde Eva dit keer op keer uit, maar afgelopen zondag was het dan toch zover. Een beetje bibberend nam Eva plaats achter het stuur van auto. Na wat geworstel met het verstellen van de bestuurdersstoel en de spiegels gingen we van start. De eerste kilometers op de snelweg gingen nog wat stroef, maar daarna kreeg Eva door dat autorijden toch best wel leuk was. Veilig en wel kwamen aan we in Groningen. Lichten uit, bagage uitladen (volgende keer ook de auto afsluiten) en naar binnen voor een lekker en welverdiend kopje koffie.

Nu, op maandagmiddag, genietend van een vrije middag in de zon, kan ik me al weer verheugen op een eventueel vervolg van dit weekend.

M.

Dit verslag is eerder gepubliceerd op de eerste Daphne Website op 30 maart 2002.