Introductie

Het is een beetje lastig aan te geven wat nu precies de achtergrond van de Nederlandse Daphne deelneemsters. Zelfs als je hierover in algemeenheden over gaat spreken.

Een “pak op de billen” is in de Nederlandse cultuur meer verstopt dan in de Amerikaanse. Het bestraffen van scholieren en studenten door middel van een pak op de broek: de Nederlanders kunnen het zich niet voorstellen, terwijl jaarlijks honderdduizenden Amerikaanse jongeren het daadwerkelijk meemaken. Grapjes en toespelingen over “woodshed“, over een “birthday-spanking“, het zegt de Nederlanders niets en de Amerikanen alles. Wat dat betreft is de drempel tussen woordspeling en werkelijkheid in Amerika lager. In Amerika wordt die drempel vooral hoog gehouden door de gedachte aan rechtszaken. “Sexual harassment” heeft wat dat betreft de laatste jaren een geduchte reputatie. En uiteraard de noodzaak om “political correct” te zijn.

En Nederland lijkt het paradijs op het gebied van de vrijheid te zijn. Soms: extreme vrijheid in de ogen van de internationale gemeenschap, en vooral in de ogen van diezelfde Amerikanen. Zaken als euthanasie, homo-huwelijk en gedoogbeleid voor softdrugs kunnen over het algemeen rekenen op weinig begrip en soms hilarische reacties. In de ogen van de meeste Nederlanders echter volkomen geaccepteerd. Vaak onder het motto: “Leven en laten leven”.

Een wens om een levensstijl te hebben met wat meer discipline “dan normaal” lijkt dan minder populair te zijn. En voor de straf die daarbij hoort, spanking, daar heeft Nederlands niet eens een goed, simpel en sterk woord voor.

Goed beschouwd zijn “billenkoek” en “pak op de billen” merkwaardige omschrijvingen.

De keuze

Iets dat alle Daphne deelneemsters gemeenschappelijk hebben: het is hun keuze. Sommigen willen bij het corps, anderen op een woonboot, een woongemeenschap of een studentenflat. Zij willen Daphne, compleet met alles dat daarbij hoort. Een gedisciplineerde en gezellige setting, waarbinnen ze hun studie af kunnen ronden of hun andere doelen kunnen bereiken. Het liefst: met succes, bijvoorbeeld omdat de studie leuk is en ze die graag willen afronden. Maar ze kennen zichzelf. En dat betekent in hun geval, dat ze een bestraffing accepteren, of zelfs waarderen als ze dingen doen die niet goed zijn. Dat is allemaal een keuze van volwassen jonge vrouwen. En het is heel Nederlands, om het zo te bekijken.

Achtergrond

Binnen de Daphne Methode is er voor de meiden en de vrouwen die hun afspraken niet nakomen maar één mogelijkheid. Ze worden bestraft met een pak op de blote billen. De meeste van deze vrouwen hadden hier ook al *iets* mee, lang voordat ze bij Daphne kwamen.

Dit kan ontstaan zijn door de jaarlijkse verschijning van Zwarte Piet: “”wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe”. Nieuwsgierigheid: hoe zou dat voelen, zo’n roe, zo te zien valt het wel mee… Als jongere kinderen gefascineerd zijn door de meisjesboeken van Merel, of de jongensboeken van de Kameleon, waar een pak voor de broek helemaal in het leven geïntegreerd is. En toch zo vrolijk en opgeruimd alles. Of Afke’s tiental, waar de kinderen een “fris en helder” pak op de blote billen krijgen. En niet te vergeten: Bartje, die niet voor brune bonen bidt, maar daarvoor wel op z’n billen krijgt. En daarmee tegelijk de sympathie wint van de hele Nederlandse bevolking.

En als je ouder wordt: Turks Fruit. Monique van de Ven bij Rutger Houwer over de knie, op haar blote kont. Het kon slechter. En ook de scene in het boek is mooi.

Sommige meisjes hebben een christelijke achtergrond. Schuld en boete, straf en tucht horen dan bij elkaar. Vooral het Bijbelboek Spreuken bevat veel teksten op dat gebied. En er zijn een paar meisjes die de toepassing daarvan op hun eigen billen gevoeld hebben, ook al waren ze 17 of 18 jaar. En dat terwijl die Spreuken vooral over de zonen gaan…

Andere deelneemster bij Daphne zijn tijdens hun opvoeding nooit geslagen. Achteraf misschien: helaas, in hun mening. Maar het idee van straf was belangrijk, konden ze niet loslaten. En niemand wist beter dan zij dat zij het zelf verdienden.

Groepen

Binnen de Nederlandse groep Daphne deelneemsters zijn grofweg de volgende groepen te onderscheiden:

• Meisjes die thuis geregeld een pak op hun billen kregen, ook als ze ouder waren. Meestal tot zij het huis uitgingen, soms kregen ze hun laatste pak op hun blote billen toen ze 16 of 17 waren. Het hoorde erbij, ook al deed het soms pijn. Maar kennelijk zouden ze het ook niet willen missen. Dit was in het verleden ongeveer 10 % van de deelneemsters, maar niemand van de huidige deelneemsters.
• Meisjes die vroeger ook wel op hun billen gekregen hebben, maar op een gegeven moment is dit gestopt. Meestal is dit bij een jaar of 12-14. Ondanks dat is de fascinatie hiervoor gebleven, soms toegenomen. Een goed pak op de billen kan dan heel “opruimend” werken. Dit omvat ongeveer 40 % van de deelneemsters.
• Vervolgens een groep die vroeger zelf niet op deze wijze straf hebben gehad, maar één of meerdere vriendinnen hadden die van hun ouders soms straf op hun billen kregen. Zeker als die vriendinnen daar – ook in terugblik – positief over waren, vonden ze dat wel fascinerend. Bijvoorbeeld, omdat die vriendinnen die vroeger wél aangepakt werden en discipline aanleerden daardoor het nu veel makkelijker hebben. Dit omvat ook ongeveer 10 % van de deelneemsters.
• Tot slot een groep meiden en vrouwen die hier vroeger in het geheel niet mee te maken hebben gehad. Meestal hebben deze meiden een heel correcte, vriendelijke en permissieve opvoeding gehad. Maar ondanks dat zitten de verlangens en behoeften toch ergens anders. En er is vooral ook een behoefte aan meer (zelf-)discipline. Zij omvatten de resterende 40-50 % van de deelneemsters.

Eerste Keer

Ongeveer de helft van de Daphne deelneemsters heeft voor het eerst een pak op de billen gekregen toen ze begonnen met begeleiding en coaching volgens de Daphne Methode.

De échte eerste keer is dan meestal tijdens een introductie. Na de kennismaking neemt een begeleider haar even apart. Na het wennen aan wat billenkoek nou precies is en het doornemen van de belangrijkste regels waar iedere meisje en iedere vrouw binnen Daphne zich aan moet houden, krijgt ze ook een pak op haar blote billen. Het gaat dan om een normaal, stevig pak billenkoek zoals dat passend is voor een volwassen meisje. Uiteraard wist het meisje van tevoren dat dit zou gebeuren, en had ze hier ook mee ingestemd. De vraag die dan gesteld wordt: Weet je zeker dat dit hetgeen is dat je wilt? En de meeste zeggen dan: ja! JA!, terwijl ze soms nog wat tranen wegpinken.

Waarom?

• Omdat het me op mijn plaats zet.
• Omdat het pijn doet.
• Omdat ik het verdiend heb.
• Omdat het zo echt straf is.
• Omdat ik hier altijd aan gedacht heb.
• Omdat ik me zo klein voel.
• Omdat ik me zo begrepen voel.
• Omdat het zo opruimt.
• Omdat ik me zo opgelucht voel.
• Omdat ik dit wil.
• En soms ook: omdat het me opwindt, misschien niet in het begin, maar wel als het een tijdje duurt.

Eerder gepubliceerd op de eerste versie van de Daphne website, 17 augustus 2004.