18 november 2007: Vrouwenbijeenkomst

Op 18 november 2007 werden alle aanwezige mannen (inclusief de kater des huizes) het huis uitgestuurd. Het was weer tijd voor de Vrouwenbijeenkomst en daar mogen uiteraard geen mannen bij aanwezig zijn, hoe graag ze dat ook zouden willen. Het praat soms toch makkelijker als er geen Dominanten zijn. Je herkent meer in wat anderen zeggen en vooral voor degenen die voor het eerst een bijeenkomst bezoeken , is het een geruststelling dat er alleen vrouwen zijn. Het voelt veiliger en vertrouwd.

Dat neemt uiteraard niet weg, dat een aantal vrouwen behoorlijk gespannen was in het begin van de middag. Er zat een groep van 13 vrouwen in de huiskamer en sommigen kenden nog helemaal niemand. In de loop van de middag zag je de spanning afnemen en voelde het voor velen als thuiskomen. Deze vrouwen bleken toch niet zo eng te zijn als ze aanvankelijk leken. ( uitzonderingen daargelaten 😉 )

In het voorstelrondje werd de fascinatie voor spanking ook al belicht. Het was er al in de jeugd. Niet alleen fascinatie voor spanking op zich, bijv. in boeken of op tv, maar ook voor straf in het algemeen. Als op de kleuterschool een jongetje in de hoek werd gezet, werd menig spankee/sub in de dop jaloers. De gevoelens werden soms wel als verwarrend ervaren. “Waar heb ik nou iets mee? ” Sommige vrouwen dachten aanvankelijk iets met SM te hebben, maar als ze dat gaan onderzoeken, blijkt dat het toch niet te zijn voor ze. Ze hebben echt iets met spanking.

Op de grote vraag: “waarom willen we dit nou in hemelsnaam? ” kwamen ook een aantal interessante antwoorden. Je merkt dat je groeit als persoon, je bloeit op na zo lang in de donkere kast te hebben gezeten, je loopt niet meer voor iets weg en je doet wat je wil en kan daar voor de volle 100% voor gaan.

Spanking en emoties

Na het voorstelrondje en het wegtoveren van een aantal heerlijke stukjes taart en cake, werd de groep verdeeld in subgroepjes ( in beide betekenissen van het woord) die elk over een thema zouden discussiëren. Ons subgroepje begon met Spanking en emoties. In het begin van de spanking rollercoaster ben je heel erg aan het onderzoeken. Dan komen er nog niet echt emoties los. Dat moet eerst groeien, de band tussen Dom en sub moet groeien en je moet er klaar voor zijn. Het is zaak om zelf de emoties te accepteren. Als er emoties loskomen, wordt dat als erg bevrijdend ervaren. Als een Dom een spanking ineens afkapt vanwege emoties van de sub, werkt dat juist erg onbevredigend.

Wat doet spanking met subs? De spanning, opzoeken van grenzen en de uitdaging spelen een belangrijke rol. Na jaren wegstoppen van de gevoelens, komt er ineens een vloedgolf als je het in je leven toelaat. Maar hoe vind je dan een goede Dom? Het is belangrijk goed de ideeën af te stemmen. In de praktijk leer je dat vooral. Pas je wel goed bij elkaar. Het blijft een kwestie van goed communiceren. Een goede Dom is naar onze mening flexibel, integer, anticiperend, stemt goed af op de wensen/grenzen van de sub, gaat niet alleen voor eigen plezier en het eigen ego is niet het belangrijkste voor hem. Verder is het uiteraard zaak, dat je als persoon bij elkaar past. Er moet een klik zijn.

Na het bespreken van de bevindingen van de subgroepjes, was het al tijd om af te ronden en te vragen hoe iedereen de dag had ervaren. Iedereen was heel positief en….goed nieuws voor de Doms: er was behoefte aan een gemengde bijeenkomst. Dus jullie mogen ook weer een keer. 😉 Inmiddels kwam Victor ook weer thuis (en de kater misschien ook wel weer) en de subs die hem nog niet kenden, zagen dat ook hij niet zo eng is als hij soms lijkt. Helemaal als hij ongewapend is natuurlijk. Desondanks vonden veel vrouwen het toch tijd worden om te gaan. Hmmm, misschien is hij toch wat enger dan ik dacht?

tomaatje

Spanking en relatie

In ons sub(:-))groepje hebben we het onderwerp ‘spanking en relatie’ besproken.

Hoe ga je met spanking om als je partnerloos bent.

We hebben allevier de ervaring van partnerloos zijn. Herkenning vonden we in:

• Het gevoel van oplopende frustratie. Er zijn mogelijkheden te bedenken om die spanning kwijt te raken, bijvoorbeeld door te sporten. Dit helpt wel wat, maar niet afdoende.
• De onrust van het niet weten wanneer je weer eens over de knie kan, waardoor het helemaal niet krijgen van een spanking soms wordt verkozen boven het af en toe krijgen. Het kan je gedachten teveel gaan beheersen. Veel afleiding zoeken en het ‘spankingverlangen’ uitschakelen lijkt dan beter te werken. Maar uiteindelijk blijkt de behoefte aan een pak slaag op zijn tijd toch altijd aanwezig te zijn.

Het is heel belangrijk om vooral door te gaan met je leven. Als je net begint aan je ontdekkingsreis en je de eerste ervaring(en) achter de rug hebt, dan is het een allesomvattend gevoel, te vergelijken met verliefdheid. Later krijgt het meer een plek naast andere belangrijke dingen in het leven. Dat je spanko bent kan je soms ook op een achterstand zetten. Tegen de tijd dat jij je spankinggevoelens ontdekt hebt en een plaats hebt gegeven, en je toe bent aan een vaste relatie lijkt het of de mensen in je omgeving al een fase verder zijn. Getrouwd zijn, kinderen hebben, etc.

Er zijn een aantal voordelen genoemd bij het krijgen van externe begeleiding. Vaak weet je vantevoren wanneer het weer zover is. Het is fijn als er een zekere regelmaat in zit. Bijvoorbeeld elke eerste dinsdag van de maand (hoewel deze frequentie bij één van ons al direct frustratie opriep omdat het niet vaak genoeg is). Het is heel persoonlijk hoe vaak je het nodig hebt en afhankelijk van de omstandigheden hoe vaak je het kunt krijgen. Het houvast dat een dergelijke vaste afspraak biedt wordt als prettig ervaren.

Het voordeel van spanking binnen je relatie kan zijn dat er eerder ingegrepen wordt. Toch is dat ook geen garantie voor goede begeleiding. Wat vooral belangrijk is, is de duidelijkheid en de zekerheid dat wat wordt aangezegd ook uitgevoerd wordt. Gebeurt dit op een goede manier, dan herkennen we allevier het gevoel op te bloeien en te gaan stralen.

Hoe kom je aan een partner?

Natuurlijk kun je advertenties plaatsen en zelf reageren op advertenties. De meest gangbare sites lenen zich daarvoor. Ook worden er regelmatig bijvoorbeeld etentjes, wandeltochten en borrels georganiseerd zodat je in een ongedwongen sfeer kennis kan maken met meerdere mensen. Toch blijkt het niet zo makkelijk om een gelijkgestemde te vinden die bij jou past.

Een tip is het plaatsen van een contactadvertentie op, bijvoorbeeld, relatieplanet en in een aparte bijlage te vermelden wat je als aanvulling zoekt. Dit heeft wel tot successen geleid. Omdat je dan buiten de vaste kring zoekt en ook iemand kan treffen die op meerdere fronten bij je past.

Het is lastig of je in de vanillawereld iemand moet zoeken die bij je past, en waarbij je hoopt dat het spankingstuk dan later goed ingevuld kan worden, of dat je begint met zoeken bij de spankingkant, en dan kijkt of je verder ook wel goed bij elkaar past. Eigenlijk is het ideaal als je van tevoren weet dat iemand into spanking is, om vervolgens dat even helemaal te vergeten en gewoon bij het begin te beginnen. De spanking is dan een leuke extra die er later bijkomt.

Vreemdgaan

Als je buiten je vanilla relatie om bij een ander over de knie gaat, is dat dan vreemdgaan?

De eerste gedachte is in hoeverre spanking met sex te maken heeft. Het lijkt niet helemaal van los van elkaar te staan. We kennen allemaal het gevoel van seksuele opwinding die de gedachte aan spanking kan geven. En billen zijn nou eenmaal erogene zones. Een strafsessie is een heel intiem gebeuren. Toch zien we seksuele gevoelens los van de straf die we krijgen. Als de dominant in kwestie seksuele gevoelens op dat moment zou hebben willen we daar liever ook niets van weten. Tijdens de straf passen geen seksuele handelingen.

Zou je het kunnen zien als een vorm van hulpverlening? Die zoek je toch vaak ook buiten de deur? Wellicht dat de kwetsbare rol en het intieme karakter en de toch bijkomende erotische gevoelens, het gevoel van vreemdgaan in ons oproept.

Uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat het niet vreemdgaan in de klassieke zin van het woord is, maar dat je zeker kunt spreken van een emotioneel vreemdgaan als je een vanilla relatie hebt en bij iemand anders over de knie gaat.

Overigens, hoe zit het van de andere kant? Gaat een man vreemd als hij buiten zijn relatie om een andere vrouw over de knie neemt? Dit ligt heel verschillend voor iedereen. Sommigen zouden het aankunnen dat hun man andere vrouwen over de knie legt, anderen niet.

We zijn het erover eens dat het belangrijk is om goede afspraken te maken als je toch besluit de spanking buiten de deur te zoeken.. Het is belangrijk dat de partner ervan weet bijvoorbeeld. En het moet duidelijk zijn dat er niets met erotische gevoelens gedaan wordt, en dat die gevoelens niet gedeeld worden met de dominant in kwestie. Die gevoelens houd je voor jezelf.

Onmisbaar?

Is spanking onmisbaar in je relatie?

Op deze vraag werd volmondig: ja! geantwoord. Want:

• Als het geen rol speelt in je relatie neem je de ruimte die je krijgt, met alle gevolgen van dien.
• Het voelen van grenzen stelt je in staat je beter te focussen op de route die je gaan wilt.
• Als je eenmaal de voordelen hebt ontdekt van wat een goede spanking met je doet, kom je tot de conclusie dat je wel zonder zou kunnen, maar niet willen!
• Zonder spanking zou je niet de complete persoon zijn die je nu bent.

Warmte

Tot slot bogen wij ons over de vraag wat maakt dat je bij spanking warmte voelt. En dan bedoelen we niet in eerste instantie de warmte in onze billen! We kwamen op twee antwoorden:

• Het zit hem in de aandacht en zorg die je krijgt. De klappen worden met zorg gegeven. Zou het ook werken als je aandacht krijgt zonder klappen? De warmte zit hem in de aandacht en de zorg voor jou, iemand die genoeg om je geeft om je te geven wat je nodig hebt. Die met je meekijkt in je leven. Toch zou het voor ons niet werken zonder de klappen. Die hebben we nu eenmaal ook nodig.
• Warmte zit hem er ook in dat je even je masker af kan leggen. Door de concentratie op jezelf word je in staat gesteld om je eigen warmte weer te gaan voelen. Je komt als het ware bij de bron in jezelf!

tess

 

Eerder gepubliceerd op de vroegere Daphne website.

Wat?

Een bijeenkomst, speciaal voor vrouwen die iets hebben met spanking.

Wanneer?

Deze 2e vrouwenbijeenkomst was op zondag 14 september 2003.

Wie?

Vier ‘oude bekenden’ van Daphne en twaalf ‘nieuwe’ vrouwen: de fascinatie met straf en billenkoek was niet nieuw voor hen. Wel nieuw was het om erover te praten en andere mensen die hier ook iets mee hebben echt te ontmoeten.

Waar?

Ergens, in een doodgewone huiskamer, in het midden van Nederland.

Waarom?

Een fascinatie hebben voor het krijgen van straf/billenkoek is voor veel vrouwen een bron van schaamte en soms verwarring. Je praat er niet over en toch denk je er veel aan. Heel veel. Eigenlijk wil je er ook wel over praten. Een laagdrempelige bijeenkomst met alleen vrouwen, die allemaal hetzelfde hebben, op een veilige plaats, dat is een uitkomst.

En?

Inderdaad: een vrouwenbijeenkomst voor spankingvrouwen voorziet in een behoefte. Na de plaatsing van de advertentie op de website van Daphne met een verwijzing naar het verslag van de vorige keer, stroomden de aanmeldingen binnen. Aanmeldingen inderdaad: vrouwen die een email stuurden: ‘dit ben ik en ik kom!’ De organiserende dames kwamen weinig aarzelingen tegen, op een enkeling na. Wel opmerkingen in de trant van: “Ik durf niet, maar ik kom wel!” of “Ik wilde vorig jaar ook al komen, maar ik durfde echt niet, nu moet het maar eens!”.

Want het is best moeilijk om over de drempel te stappen, te mailen, te bellen en uiteindelijk te komen, naar een bijeenkomst waar iedereen bezig is met ‘dat ene enge onderwerp’: spanking.
Allemaal, zonder uitzondering druppelden ze binnen op die bewuste zondagmiddag. Sommigen met gierende zenuwen, anderen met appeltaart of bonbons, de neiging onderdrukkend om de afslag voor de bijeenkomst niet te nemen maar door te rijden…naar Parijs ofzo.

Aanknopingspunten

Hoe veel aanknopingspunten een voorstelrondje alleen al geeft, dat viel ook dit jaar weer op. Iedereen stelde zich kort voor en vertelde iets en waar dat ‘iets’ het meest over ging, laat zich raden. “Ik heb dit altijd al fascinerend gevonden”, “als kind speelde ik altijd spelletjes met straf erin”, “Hoe moet het ooit goedkomen met mijn leven als ik zo veel blijf chatten?!! Gaat dat ooit over?”, “Mijn man weet het wel, maar het blijft moeilijk voor hem om te begrijpen hoeveel spanking voor mij betekent”, “Ik kijk steeds op mijn werk op de site van daphne”, “ik heb het gevoel alsof ik met een geheim rondloop. Kan ik het wel aan mijn vrienden vertellen”, “Ik ben verder echt heel erg geëmancipeerd hoor!”, “Ik ken de passages uit kinderboeken waarin billenkoek voorkomt uit mijn hoofd”, “Ik voel me veel rustiger na een pak slaag”, “Ik ben bang dat mijn kinderen in mijn computer kijken”, “Hoe kan ik iemand vinden met wie ik dit kan delen?”, “Ik zit steeds met een rood hoofd achter de computer”, “ik vind het heel moeilijk aan mijn vriend uit te leggen wat ik voel.”

Dit is nog maar een greep uit alle opmerkingen waarop met veel herkenning en soms met hilariteit op werd gereageerd. De ‘chatverslaving’ is heel bekend, het niet meer uit je hoofd kunnen zetten, je soms haast niet meer kunnen concentreren op je werk of studie. Ook het gevoel rond te lopen met een geheim, een dubbelleven te leiden doordat je zo veel aan spanking denkt, is een bekend gegeven. Delen wat je voelt, dat wil iedereen, maar hoe? Met je man, je vrienden, familie? Of juist niet…

Onderwerpen

Iedereen gaat onderwerpen opschrijven waarover zij vandaag door zou willen praten. We besluiten de groep in tweeën te splitsen, zodat rustig verder gepraat kan worden in een kleiner groepje.

Inventarisatie van alle ingeleverde briefjes levert de volgende lijst op (in willekeurige volgorde):

• Hoe geef je je spankinggevoelens een plek in je relatie? Zeker als je al een partner hebt, die deze gevoelens niet heeft (‘vanilla’ is)?
• Wat zoek je in degene die jou een pak slaag moet geven? Wat voor eigenschappen moet (in ons geval) hij hebben?
• Het is een zoektocht: je eigen gevoelens ontdekken, gaan chatten..maar ook: hoe ga je van een fantasie over billenkoek naar een eerste echte ervaring? En hoe vind je iemand met wie je dit kunt delen?
• Het gevoel een dubbelleven te leiden. Praat je erover met vrienden? En hoe dan?
• Wat is de herkomst van onze gevoelens op dit gebied? Is het een genetische kwestie? Komt het door een gemis aan grenzen in onze jeugd? Zijn er andere omstandigheden die maken dat je gefascineerd raakt?
• Tegenstrijdigheden vieren hoogtij: je bent een geëmancipeerde vrouw, maar je wilt ook over de knie. Je bent groot en wilt ook klein zijn. Hoe kun je dit rijmen met een leidinggevende positie op je werk? Kun je nog wel aan elkaar gelijk zijn als spanking in een relatie een rol speelt? Hoe kan iets wat zo’n pijn doet, toch zo fijn zijn?
• Wat doet spanking voor mij/met mij?
• Het is soms moeilijk om je eigen gevoelens op dit gebied te accepteren. Hoe doe je dat? Gaat die schaamte ooit over?
• Zou het ooit geaccepteerd raken in de samenleving? Moeten wij daar ook iets aan doen, zoals bijvoorbeeld mensen in de homoscene dat doen?

We kozen ervoor ons in twee groepjes op te delen. Eén groep boog zich over de vraag: “wat willen die vrouwen nu eigenlijk?”

Een andere subgroep ging praten over het thema: hoe is het om zelf wel deze gevoelens te hebben en een relatie te hebben met een man die ‘het niet heeft’?

Subgroep 1: vanilla

Wat bedoel je precies met ‘het niet heeft’, in vaktaal ‘vanilla’ is? We hebben dat als volgt gedefinieerd: iemand die ‘het’ heeft, heeft deze behoefte helemaal van binnenuit, vaak altijd al, heel wezenlijk voor de persoon, het heeft te maken met wie je bent, het gaat heel diep. Iemand die het niet heeft, mist dat essentiële, dat gevoel dat het helemaal bij hem/haar hoort, dat het zo diep gaat. Dat wil niet zeggen dat hij of zij het nooit leuk vindt om iets met spanking te doen of daar niks aan beleeft, maar het blijft meer aan de oppervlakte.

Ervaring uit de praktijk

Vier van de vrouwen in het groepje hebben een relatie met zo’n man. Alle vier de mannen zijn op de hoogte van de gevoelens van hun vrouwen, maar de mate waarin ze het begrijpen en/of er iets mee willen doen varieert erg.
Een vrouw die haar man een paar maanden geleden vertelde over haar gevoel, vertelt hoe moeilijk ze het vindt om haar man in een andere context te zien, als iemand die haar een pak slaag geeft. Hij is zo vertrouwd en zo veel een gelijke. “Hij noemt het ‘spelen’ maar dat is het voor mij niet. Integendeel: dit ben ik!”

Een andere vrouw heeft het aan het begin van haar relatie al verteld, niet expliciet, maar eerder door te klieren, te plagen en allerlei toespelingen te maken. Toen viel het kwartje bij hem wel. Het is erg vanzelf gegaan. Ooit vonden ze een SM-boekje en raakten daarover in gesprek, maar het bleef vaag. Ze houdt van spanking en niet van alles rondom SM. De gesprekken thuis zijn wel veranderd sinds ze de Daphnesite heeft ontdekt. Hij heeft de site gelezen en snapt dat het voor haar ook los kan staan van seksualiteit en niet alleen in een erotische context plaats hoeft te vinden. Over het algemeen zegt hij wel dat het een link heeft naar seksualiteit en daar kan ze het mee eens zijn. Wel is het een feit dat veel spanko’s de spanking soms graag loskoppelen van seks. Je kunt het ook praktiseren met vrienden, vertelt iemand. Of met een andere man, zonder dat je daar seksuele gevoelens bij krijgt. Voor partners is dat vaak lastig te begrijpen. Is een pak slaag krijgen van een andere man niet hetzelfde als met die man naar bed gaan?

Er verandert wel iets in de relaties sinds de vrouwen open zijn over hun gevoel of het zelfs in de praktijk brengen: “Hij begrijpt het niet echt, maar hij ziet dat het effect heeft. Ik verander erdoor, het zit echt diep en dat ziet hij. Ik word er zo veel rustiger van.”

Veel praten is nodig, dat herkent iedereen.

Een vrouw vertelt dat het moeilijk was om haar spankinggevoelens los te zien van haar complexe verleden. Haar man maakte zich veel zorgen en haar therapeut zei: “Je haalt er nog een probleem bij!” Ze heeft er veel over gepraat en ook haar man heeft kennisgemaakt met spanko’s. Nu gelooft hij wel dat ze niet terug wil naar haar verleden en dat het bij haar hoort. Hij ziet haar rust, maar maakt zich ook zorgen over de (nieuwe) verwachtingen die zij van hem heeft.

Hij wil er zelf niets mee, maar voor haar is het duidelijk dat ze er iets mee heeft en dat dat ook niet over gaat. Soms praten ze erover, maar hij wil niet op de site kijken.

Een andere man wil wel kijken, maar dat vond zij eerst zo gênant! En stel dat je kinderen erachter komen! Iemand vertelt over haar zoon die iets had gezien. Ze zei heel rustig tegen hem: “Jij hebt jouw interesses en ik de mijne”. Dat lijkt een goede oplossing. Toen één van de vrouwen de daphnesite ontdekte, was ze net afgestudeerd. Ze baalde, want dit had zij ook gewild! Haar vriend wist wel van haar gevoelens, maar ze deden er weinig mee, zij was er zelf ook heel voorzichtig mee. De daphnesite vond haar vriend erg grappig en hij lachte erom dat ze zo verlegen was. Hij staat er open voor om erover te praten, maar het blijft erg moeilijk om het te delen. Nu praktiseren ze ook. Hij doet het niet in eerste instantie omdat hij het zelf zo leuk vindt, maar hij ziet hoe erg het haar raakt en dat vindt hij ook heel bijzonder.

Over onbegrip bij anderen

Een therapeut veroordeelde haar spankinggevoelens, probeerde het ook niet te begrijpen. Dat voelde rot: “waarom moet het als probleem gezien worden? Dit hoort bij mij”. Gelukkig gaat het nu beter. Hij ziet dat het haar goed doet en dat ze een deel van zichzelf accepteert.

Een vrouw plaatste eens en advertentie op een datingsite en vertelde daarin wat ze heeft met spanking. Ze was benieuwd hoe mensen zouden reageren. Tot nu toe is ze nog door niemand voor gek verklaard, maar heeft ook niemand gezegd: dit heb ik ook. Een persoon logde in op de website van Daphne onder de naam ‘ongeloof’. Het geeft wel leuke aanknopingspunten voor gesprekken.

Ook staat erop dat ze veel verantwoordelijkheidsgevoel heeft en soms de controle los wil laten, voor zich wil laten zorgen. Daar reageren mensen wel heel positief op, dat is heel herkenbaar.

Soms zie je ook wel mensen in een relatie die ongeveer dezelfde dynamiek hebben, maar niets aan spanking doen. Dat valt op! En zo raar is het ook niet dat je soms de controle los wilt laten, vaak veel op je nek neemt en soms wilt dat iemand juist voor jou zorgt en je een gevoel geeft dat je klein bent?

We concluderen dat veel meer mensen dat moeten herkennen. Alleen geven wij er op een ‘iets opvallendere’ manier uiting aan…

Het belangrijkste lijkt te zijn dat je zelf je gevoelens gaat accepteren. Verwacht dit niet meteen van anderen, het is voor jezelf ook lastig genoeg. Met mensen praten is OK, maar je kunt niet altijd de juiste reacties krijgen. Dat is soms erg moeilijk, want je voelt je hier heel kwetsbaar in. Zeker ten opzichte van je eigen man.

Een vrouw vertelt waarom ze eigenlijk op hem gevallen is: hij was heel zorgzaam en sterk en ze maakte een keer mee dat hij iemand een boek voorlas. Dat raakte haar: als iemand je voorleest, dan kun je je ook heel klein voelen. Een andere vrouw herkent dit: “Hij nam iemand iets uit handen, heel zorgzaam. Toen dacht ik: dit is ‘m!”

Misschien hebben we onze vanilla mannen toch wel uitgezocht op dit soort eigenschappen?

Spanking buiten je relatie

Spanking buiten je relatie, hoe ga je daarmee om?

Twee vrouwen hebben, met medeweten van hun man, een spankingcontact met een andere man.

“Onze relatie is heel sterk, we houden veel van elkaar, zijn ook al erg lang samen. Maar er is ook drijfzand, veel wrevel. Ik heb een gevaarlijke kant en dat weet hij. Hij was bang toen ik iets wilde met mijn spankinggevoelens. Wat roept het op? Wat is het verband met mijn verleden? Nu ziet hij dat dat niet zo is, dat ik rustiger word.”

Je kunt dit met meerdere mensen delen, vertelt iemand, ook met vrienden. Iedereen heeft toch weer zijn persoonlijke inbreng. Een vrouw had haar eerste spankingervaring voordat haar man er iets mee wilde. Ze heeft toestemming gevraagd en gekregen, maar hij had het er wel moeilijk mee. Nu heeft de spanking binnen de relatie een plaats gekregen, maar: “het is niet zijn ding en dat voel ik ook. Ik heb er soms behoefte aan het bij een andere man te ervaren die het wel echt heeft.” Ze hebben daar veel over gepraat. Hij voelde het eerst heel sterk als concurrentie. Nu heeft hij er nog geen vrede mee, maar hij accepteert het wel.

Aandachtspunten lijken te zijn de mannen met elkaar in contact te brengen en zeker niets heimelijk te doen. Je moet niet zomaar gaan. Hij moet vragen kunnen stellen en je moet open zijn over wat er gebeurt. Verder kun je vertellen dat het op dat moment met die andere man niet om de seks gaat. Je kunt van iemand een pak slaag krijgen en toch niet met diegene naar bed gaan.

“Mijn vriend geloofde niet dat het niet om seks ging. Hij zei over een emailcontact dat ik met een spankoman heb: hij praat misschien niet over seks, maar hij denkt er wel aan! Het was ook mijn eigen schuld, is liet hem te veel in het ongewisse. Nu praat ik er wat makkelijker over”.

Een andere man heeft er moeite mee dat iemand anders haar blote billen ziet: nu is het niet meer van hem alleen. Dat ligt echt gevoelig.
Ze merkt wel dat hij veel zorgzamer is geworden. Het geeft lucht in de relatie en ook meer inhoud. “Soms daag ik hem ook uit, maar het zit er niet in. Hij zal het nooit doen.”

Sommige mannen willen in het begin alles weten, chatlogs en verslagen lezen. Informatie geven heeft wel geholpen, vertellen de vrouwen. Het vertrouwen is gegroeid.

“Ik vond het soms moeilijk om erover te praten na een sessie. We hebben nu bedacht dat ik hem zeg: het was goed. De rest komt dan later wel. Inmiddels heeft hij er ook wel meer vertrouwen in dat het goed zit.”

Geduld?

Zuchtend concluderen we dat het belangrijk is veel geduld op te brengen. De mannen doen hun best om het te begrijpen, maar het blijft moeilijk en hard werken, hoe veel hun spankovrouwen ook van ze houden.

Eigenlijk willen de meeste vrouwen juist heel snel iets met hun gevoelens: “Ik wil alles en wel nu!”, zoals een vrouw het treffend onder woorden bracht. Dat dat niet kan, werkt erg frustrerend. Je moet tevreden zijn met kleine stapjes.

Hierin moet je veel uitleggen en erg veel onder woorden brengen over wat je voelt rondom spanking en wat je eigenlijk wilt. Niet alleen is dat erg moeilijk in het begin en weet je het vaak zelf niet eens precies, ook past het niet bij het gevoel dat je zoekt: je wilt immers dat HIJ voor JOU zorgt? Je wilt niet de bepalende factor zijn en zeggen wat hij moet doen. Je wilt dat hij JOU de zaken en zorgen uit handen neemt. Je wilt loslaten, niet bepalen. En toch moet je op dit punt voor hem zorgen, hem geruststellen en alles uitleggen. Gaat dat niet rechtstreeks tegen je gevoel in af en toe?

Subgroep 2: de ideale man

Wat wìllen die vrouwen nou eigenlijk?!

Een groepje heeft zich gebogen over het profiel van de ideale man. De ideale dominante man wel te verstaan. Waar moet zo iemand nou aan voldoen? Wat moet ie juist wel hebben, en wat vooral niet? Wat moet ie wel doen, en wat niet? We gaan niet zomaar bij iedereen over de knie, dat moge duidelijk zijn. Hieronder volgt een lijst met dingen die wij in elk geval belangrijk vinden. En oh ja, we snappen best dat de onze eisen hoog zijn. Heel hoog. Maar: waarom zouden we voor minder gaan?

Profiel van de ideale dominante man

Het profiel van de ideale dominante man (in willekeurige volgorde – en let op, het moet alles bij elkaar zijn, individuele karaktertrekken zijn op zichzelf niet voldoende!):

• het is iemand waar je respect voor hebt
  • Niet zoals je respect hebt voor de rector, maar zoals je respect hebt voor je beste vrienden. Niet door angst ingegeven (neen, absoluut niet!!) maar gewoon om wie hij is.
• het is iemand die jou respecteert
  • Dat moet de basis zijn. Wederzijds respect. Niet het gevoel dat hij je minacht of als minder ziet of je gewoon niet heel erg op prijs stelt.
• hij mag geen ‘softy’ zijn, maar ook niet heel hard
  • Dus niet het type geitenwollensokken/veganist en “make love not war” etc. Ingewikkeld, want we willen wèl een gevoelig type. Hij mòet huilen als zijn dochtertje geboren wordt maar hij mag vooral niet huilen als iemand op zijn voet gaat staan. Als je over zijn knie ligt wil je niet horen: lig je zo fijn, lieverd? En niet tijdens of direct naderhand een reflectie van hem krijgen over wat voor gevoelens jouw gedrag en de actie daarop bij hem teweeg bracht en hoe moeilijk hij het wel niet heeft. De reflectie kan natuurlijk wel bij een wijntje of zo in een andere sfeer, als gesprek tussen 2 gelijkgestemden. Hij is gewoon straight, sterk en heeft ruggegraat en weet goed met zijn en jouw gevoelens om te gaan.
• hij mag niet ‘gemaakt’ zijn, maar moet juist echt zijn
  • Dus niet zo’n typje dat streng doet om streng te doen! Dat moet echt zijn, echt voelen. De strengheid moet bij hem passen, “in character” zijn, het moet natuurlijk zijn. Soms probeert een dominant rechtlijnig, consequent en vooral duidelijk te zijn, maar slaat daarbij de plank mis omdat hij juist niet flexibel met de situatie kan omgaan en te star is.
• natuurlijk moet hij dominant zijn, en ook lief
  • Natuurlijk! Wij willen natuurlijke dominantie!! En dat betekent dus niet de hele tijd. Tenminste, er hoeft niet de hele tijd een gevoel te zijn dat je op bezoek bij de rector bent. Wel moet hij altijd dat gevoel even los kunnen maken in je. Hij moet altijd de dominantiedraad op kunnen pakken, maar het niet altijd doen, zeg maar. Hij moet ook lief zijn. Dat is prima te combineren met natuurlijke dominantie, mits het echt is en niet gespeeld. Zodra je gaat spelen, gaat het mis.
• hij moet verbaal sterk zijn (want dat zijn we zelf nu eenmaal ook)
  • Joh dat hebben we er ook een beetje voor jullie in gegooid. Ben je niet verbaal sterk, kun je verwachten dat je binnen anderhalve minuut compleet onder tafel wordt geluld. En probeer dan maar eens om daar te boven te komen zonder onnatuurlijk dominant te spelen (“omdat ik het zeg!” – yeah, right).
• hij moet niet direct beginnen met ‘de dominant uithangen’. Respect en ook het recht om dominant te zijn ten opzichte van jou moet eerst verdiend worden.
  • Niet te geloven maar heel veel mannen doen dat. Zo van: jij hebt een klein lettertje, ik heb een hoofdlettertje, dus dit is wat jij en ik willen: ga maar in de hoek meissie! Pfffff, hoeveel misser kun je het hebben? Je gaat toch ook niet op straat gewoon iemand zoenen omdat zij vrouw is en jij man? Alle relaties ontstaan langzaam door hoe het is tussen twee personen, en daar moet je vooral niet op vooruit lopen! Misschien ontstaat er binnen minuten iets, misschien na weken, maanden, of misschien ontstaat het wel helemaal niet!
• hij moet je kunnen raken (en dan bedoelen we emotioneel – hoewel hij ook fysiek beter niet mis kan slaan!)
  • Hij moet je het gevoel kunnen geven dat hij dwars door je heen kijkt. Tot je doordringt. Niet eens zìet dat je een masker draagt. Je confronteert met jezelf op een manier die je niet voor mogelijk had gehouden.
• het uitgangspunt moet gelijkwaardigheid zijn
  • Je voelt het heus wel aan als iemand zich méér voelt dan jij. Of als hij een beetje de hulpverlenende gaat uithangen tegen het probleemgeval. Zodra het zo voelt, voelt het verkeerd. Je bent geen randgroepjongere die in therapie is!! Je bent gewoon een normaal, te waarderen mens en vrienden onder elkaar helpen elkaar altijd wel eens… en het voelt dan ook niet als helpen, niet als investering, maar gewoon als vriendschap en warmte en er zijn voor elkaar. Geen éénrichtingsverkeer en géén maatschappelijk werk. Gelijkwaardigheid!
• hij moet diepgang en niveau hebben
  • Da’s allemaal relatief, in vergelijking tot jezelf. Als je zelf graag over beleving praat en denkt is het lullig als hij vooral opgewonden raakt van de rechtlijnigheid van de streepjes op je billen. Als jij het regeringsakkoord wil bespreken aan de eettafel is het vervelend als hij meteen over voetbal begint (het is trouwens ALTIJD vervelend als hij over voetbal begint!!! ) (Hé blijf van voetbal af!!).
• hij moet niet altijd naar je luisteren (instemmen), maar juist op cruciale momenten wel
  • Een voorbeeldje is onderhandelen tijdens straf. Natuurlijk onderhandel je meestal uit onzinredenen. Gewoon voor de sport en hé baat het niet, schaadt het niet. Maar als een dominant er bij voorbaat al een punt van maakt om nooit te onderhandelen en zich altijd keihard op te stellen, kan hij te makkelijk serieuze signalen missen. Soms is onderhandelen helemaal geen slecht idee, dus als je vooraf al de houding hebt van “mooi niet” komt het niet goed. Als je echter vooraf al de houding hebt van “kom, gaan we eerst even onderhandelen” is het òòk weer niet goed.
  • Hetzelfde geldt voor smoesjes. Soms geloof je er zelf haast in. En soms is het zo dat een smoesje meteen afgekapt mag worden, soms kun je het smoesje als een belangrijk signaal zien (je houdt jezelf voor de gek meissie, laten we het daar eerst eens over hebben…), soms moet je het natuurlijk niet eens in aanmerking nemen (je hebt 3 tellen om je broek uit te doen!)
  • Een ander feit is dat hij je moet kunnen relativeren. Soms heeft een vrouw een zeikbui, da’s een feit. Ook een feit is dat zìj dat op dat moment niet als zeikbui zal zien, maar eerder als een goed assertief moment. Een man kan beter niet altijd met je meepraten en ermee instemmen met hoe je je voelt en wat je zegt. Maar: soms moet dit juist weer wel.
• hij moet goed naar je luisteren en je goed spiegelen
  • En dan vooral tussen de regels door. Het is natuurlijk zinloos als je zelf zegt “ik ben stout want ik heb dit en dat gedaan” en hij antwoordt vervolgens gedwee “jij bent stout want jij hebt dit en dat gedaan”. Strict genomen is het wel luisteren en spiegelen, maar het heeft geen toegevoegde waarde. Belangrijker is: waarom denk je zelf eigenlijk dat je stout bent, is dat ook wel echt zo, waarom heb je het eigenlijk gedaan en kun je ook wat vergevensgezinder ten opzichte van jezelf zijn, en ben je niet eigenlijk juist stout omdat je je over dit soort dingen zo druk maakt?
• hij mag niet banaal doen
  • Hallo, als we IETS niet willen horen is het dat het pannenkoekeneffect zo geweldig is. Of dat we zo’n strak kontje hebben of dat het zo lekker flubbert. Wat bereik je daarmee als man? Dat een vrouw nooit meer over de knie durft, omdat het idee van hoe het eruit zou kunnen zien haar doet walgen. Daarbij voelt het dan meer als een object voor hèm, terwijl elke vrouw zichzelf het middelpunt wil voelen tijdens straf. Die straf is er voor hààr en absoluut niet voor hem. Hij mag er trouwens heus wel lol in hebben – don’t do me any favours, tenslotte. Alleen op dat moment is de straf voor HAAR en niet voor HEM. Anders krijg je een belangenverstrengeling, wordt het onduidelijk of hij wel “voor jouw eigen bestwil” handelt.
• je moet elkaar ook liggen op ander vlak dan spanking
• Je moet ook gewoon een gesprek kunnen hebben uiteraard. Hoe anders kun je gelijkwaardigheid, vriendschap en waardering hebben!
• hij moet overwicht hebben
  • Niet zo van: ik blaas en hij ligt omver. Niet zo van: ik sla mijn klauwen uit en hij druipt af met staart tussen de benen. Neen! Ik sla mijn klauwen uit, hij grijpt mij bij mijn oor en maakt mij duidelijk dat dat beslist vriendelijker kan!
• hij mag niet stiekem bezig zijn met zijn spankingactiviteiten
  • Dat zou het allemaal maar louche en vunzig maken. Als hij een relatie heeft wil je dat weten, en eigenlijk wil je dan zelfs toestemming van zijn partner. Natuurlijk verwacht je niet dat hij op zijn werk open is over zijn voorkeuren… maar stiekem ten opzichte van zijn partner is niet goed. En andersom zou hij dat ook niet van jou moeten accepteren.
• hij moet je respecteren in je veiligheid
  • Alle vrouwen hebben de behoefte een bepaalde veiligheid voor zichzelf te creëren. Soms heb je tijd nodig voor je iemand vertrouwt. Soms zou je het liefst eerst een politierapport over hem willen lezen. En soms wil je zijn naam, adres, telefoonnummer weten voor je bereid bent iets van jezelf te laten zien. Natuurlijk moet het wederzijds goed voelen of als een potential voelen voor welke dan ook van de twee partijen om dit soort dingen af te geven. Maar voor een kwetsbare vrouwelijke partij is het altijd wel zo charmant als hij gegevens geeft zonder er terug te vragen, en als hij ze geeft wanneer hij er aan toe is zonder te verwachten dat jij er ook aan toe bent. Daarnaast zou je het als man alleen maar moeten waarderen en respecteren als zij grondige research naar je doet. Tenslotte heb je niks te verbergen!
• wij moeten het voelen in onze buik
  • Het moet kriebelen. Voelen als “ohhhh nu ben ik te ver gegaan” of “whoops nu is het menes”. De zenuwen moeten door onze buik gieren.
• hij moet controle hebben
  • Echte controle, niet controle omdat wij hem dat even gunnen. Hij moet met je kunnen spelen als het nodig is. Hij moet je de sfeer een stukje naar eigen hand kunnen laten zetten, om ‘m vervolgens weer netjes op te pakken en neer te zetten waar hìj wil dat hij staat. Controle hebben betekent ook er niet bang voor zijn om het even los te laten. En bovendien: je krijgt het daarna wel weer terug.
• hij moet ons goed in kunnen schatten
  • Beter dan wij zelf kunnen, zonder pretenties overigens. De ene keer zitten we maar wat te klieren, de andere keer is het even menes… en hij moet dat allemaal in kunnen schatten. En ook of hij tever gaat. En ook of hij wel een beetje richting onze grens gaat als het nodig is, en er niet nog kilometers onder zit. En ook of wij onszelf kunnen loslaten en als niet, of het wel gewenst is. Hij moet in kunnen schatten wanneer nee nee is en wanneer nee nog wat onderhandelingsruimte heeft als hij echt moeite zou doen.
• hij moet onze gedachten kunnen lezen, het liefst al voordat we ze zelf gelezen hebben 😉
  • Wat lach je nou, zo vreemd is dat niet. Hij moet gewoon ERRUG goed kunnen anticiperen!
• hij moet tegengas geven
  • Niet een meeprater. Niet een “zij zegt A dus ik zeg B” type. Maar zijn eigen mening. En ook bereid om ons een beetje te relativeren op die momenten dat wij daar duidelijk moeite mee hebben.
• hij moet zichzelf zijn en geen rol spelen
  • Zodra het fake is voelt iedereen dat aan. Jij speelt ook geen rol, en dat mag je ook van hem verwachten.
• hij moet verrassen
  • Door juist op die dingen in te gaan die je niet had verwacht. Maar waar hij je toch wel erg mee blijkt te raken. Het schot in de roos, maar dan in dìe roos die niet klaargezet was voor de schiet-actie. En uiteraard moet hij minstens een keer per jaar spontaan komen aanzetten met kaartjes voor het theater (cabaret!)
  • Soms in gesprek met een dominant gooi je een paar lijntjes uit. Je bent aan het vertellen over jezelf en je gooit er dingen tussen als “ik open nooit mijn post” en “ach stofzuigen vind ik ook één keer per jaar wel okay”. Die dingen gooi je er natuurlijk tussen – dienstverlenend als je bent – zodat hij ze weer op kan pakken en “foei meisje” kan zeggen. Hij wil wat begeleiden – laten we hem wat te begeleiden geven. Maar zodra hij de bewust uitgeworpen lijntjes op begint te pakken, raakt hij je nauwelijks. In feite zit je hèm te domineren, welbeschouwd – hoewel daar ook nog wel wat ingewikkelde paradoxen aan vast zitten. Het raakt je in elk geval niet, als hij netjes “b” zegt op jouw “a’s”. Niks geen “touché” gevoel, daarvoor mist het verrassingseffect.
• het mag geen meeprater zijn
  • Je hebt er uiteraard niks aan als de ander het structureel met je eens is als je je grieven over deze of gene of dit of dat uit. Toegevoegde waarde: versterking van hoe je je al voelt. Je hebt er ook helemaal niks aan als de ander je standaard gaat lopen relativeren of afvallen. Als je zegt dat iets pijn doet zegt hij van niet. Als je zegt dat de boom rood is zegt hij dat hij blauw is. Heb je ook niks aan. Hij moet gewoon zijn eigen mening geven, en soms is dat gelijk aan die van jou, soms niet. En soms moet hij ook gewoon zeggen dat je iets te belangrijk maakt voor zijn gevoel (je kunt tenslotte woedend zijn over het feit dat de boom rood is, en volledig gelijk hebben in het feit dàt die boom rood is, maar dan is het natuurlijk nog geen reden om woedend te zijn).
• hij moet zich ook kwetsbaar durven opstellen
  • Als hij dat niet durft of doet kan dat een aantal dingen betekenen. OF er is geen sprake van wederkerigheid in het laten zien van jezelf. OF hij ìs gewoon niet kwetsbaar. OF hij speelt een rol. Allemaal zwaar onwenselijk dus. Let wel: er zit een fijne grens tussen kwetsbaar en kwetsbaar. We willen bijvoorbeeld niet dat hij tijdens het geven van een goed pak slaag ineens kwetsbaar in janken uitbarst omdat jij iets meer spartelt dan hij gehoopt had.

Tja. Als er nog heren zijn die het eind van de lijst hebben gehaald: knap! We moesten soms zelf ook wel erg lachen om onze eisen. Bijvoorbeeld om het feit dat hij onze gedachten moet kunnen lezen, nog voordat we dat zelf gedaan hebben. Eigenlijk zijn we dus op zoek naar een helderziende. Maar toch is dit wat we willen. Overigens geldt een heel aantal dingen ook voor onszelf. Ook wij willen geen rol spelen, willen echt zijn. En waar we wel erg benieuwd naar zijn: wat is het ideale profiel van de vrouw volgens de dominante man? We horen dit graag.

Samenvatting

Tot slot een kernachtige samenvatting van wat we zijn en wat we vooral ook niet willen:

• Wij zijn sterk, maar soms willen we dat even niet.
• Wat we niet willen zijn watjes, die soms even sterk willen zijn.

Het is oneerlijk verdeeld in het leven, dat weten we. 😉

Impressie van een deelneemster

Op de Daphne site had ik de aankondiging al gelezen, dat de bijeenkomst gepland stond, maar gaf mij niet op.

In mijn binnenste wist ik al dat Laura mij op zou geven en was dus ook niet verbaasd toen ze zei:” Ik heb je al op de lijst gezet om te komen”.

Ik zelf had er niet veel zin in, maar mijn gevoel gaf iets anders aan, je krijgt nu de mogelijkheid om er met andere mensen over te praten en die zijn net zo angstig en onzeker als jij bent.

Erg zenuwachtig en al mijn moed bij elkaar rapend, kwam ik op de locatie binnen. Nadat iedereen binnen was kon je op heel wat gezichten van de nieuwe mensen de spanning af lezen, maar bij vele viel die spanning naar de kennismaking ronden er volgens mij af, bij mij in ieder geval wel.

Je merkt dat er onderling verschillen zijn, sommige vrouwen hebben geen vaste relatie, andere hebben weer een man die het niet heeft en enkele hebben een partner die het wel wil maar zijn nog aan het ontdekken, hoe het in te passen binnen hun relatie?

Nadat er van alles op papier is gezet aan onderwerpen besluiten ze de boel op te splitsen in twee groepen. Voor mij was het thema heel belangrijk, hoe met spanking gevoelens om te gaan, als je een partner hebt, die er niets mee heeft? Ik zat in het juiste groepje en wat ik hoorde was voor mij heel herkenbaar en voelde mijn vertrouwen groeien en zei veel meer dan wat ik in mijn stoutste dromen ooit had durven dromen.

Ook in de nabespreking kon je bij heel veel vrouwen de opluchting zien, ja het was goed geweest om naar deze bijeenkomst te komen, ik hoorde er zelfs eentje zeggen, ik ben blij dat ik de spanking gevoelens heb. Ik gaf mijzelf in de nabespreking een schouderklopje, goed gedaan meid je kan trots op jezelf zijn.

Nu ik het verslag heb gelezen ben ik nog trotser op mijzelf, ik vond zelf al dat ik op deze bijeenkomst actief had mee gedaan, maar na het lezen van Laura’s verslag over het groepje waar ik dus ook in zat. Lees ik, dat ik wel heel veel heb gezegd en kijk ik helemaal terug op voor mij een perfecte bijeenkomst, ja en dat perfecte streef ik toch graag na.

Tot besluit is het voor mij duidelijk, je hebt deze middag met vrouwen door gebracht, die dezelfde gevoelens hebben als jij. Je weet nu dat er meer vrouwen zijn zoals jij, die het soms nodig hebben om de touwtjes uit handen te geven en even niets in te brengen te hebben en als die vrouwen daar voor een pak op hun billen voor nodig hebben, dan is dat zo, niets mis mee dus.

Ik ging met een goed gevoel naar huis, therapeuten en hulpverleners hebben dus voor mij helemaal geen gelijk meer, je maakt er geen probleem bij, je lost een probleem op, de rust komt na een goed pak billenkoek.

Gedachten van een deelneemster

Na alle cliché’s en vooroordelen die er bestaan over vrouwen, routeplanners en kaart lezen bevestigd te hebben, kwam ondergetekende, met de nodige vertraging, binnen in een hollandse huiskamer.
Een living vol vrouwen die er kwamen praten over het onderwerp dat hen bindt; spanking.
Het ijs was vlug gebroken en het was leuk een aantal mensen van de chat te zien, nicks waar nu eindelijk een gezicht bij past. Voor de inhoud en verloop van de namiddag verwijs ik graag naar  het verslag dat een getrouwe weergave geeft van deze namiddag.
Hieronder volgen twee gedachtenspinsels die in de uren en dagen na de bijéénkomst door mijn hoofd gingen, losse gedachten soms tegenstrijdig en soms misschien wat controversieel.

Er zijn toch aardig wat mannen die met de spanking gevoelens van hun vrouw eerlijk proberen rekening te houden, zelfs als ze in het gevoel zelf helemaal niet kunnen inkomen.
Het was soms aandoenlijk om te horen wat onze vanilla of caramel mannen zoal voor ons over hebben, de schatten…..
Toch voelen we ons best wat schuldig want wat we zoeken vinden we niet altijd bij de man waarvan we houden en we hebben niet altijd het geduld om hem hierin te laten groeien.
Zoals iemand treffend verwoordde: ” Ik wil alles en Nu graag !!!”
Een heel dubbel gevoel geeft dat soms: je houdt van je man, vriend maar soms mis je iets….
En dan ben je jaloers op die vrouwen die een man hebben die “het” helemaal heeft maar dat geeft dan weer een ietwat schuldig gevoel naar je eigen partner want die zie je graag en hij doet nog zo zijn best….. zucht.

Moet ik spanking bekijken als een techniek om vorm te geven aan bepaalde behoefte van dominantie en gevoelens van onderdanigheid of bovendanigheid ( al naargelang) van mensen?
” Ik wil op tijd op mijn plaats gezet worden”, ” Ik wil naar hem kunnen opkijken”, ” Ik wil dat hij het af en toe van me overneemt, dat hij beslist.” ” Ik wil voelen dat hij het op dat moment bepaalt”. Vele van die zinnetjes spookten dagen daarna nog door mijn hoofd en zetten me aan het denken.
Vooral in het spanking milieu ligt een term als onderdanigheid heel moeilijk, mensen reageren er soms als het ware allergisch op. ( Ze zien dan direct Meesters en slaven opduiken…. om het wat extreem uit te drukken) Toch denk ik dat deze behoefte naar dominantie voor sommigen onder ons ook onder andere vormen gestalte kunnen krijgen.
En dat kan best een mooie maar niet evidente zoektocht zijn.

Voor mij werd het na deze middag alleszins duidelijk: Er zijn meerdere wegen die leiden naar Rome……..en het reizen op al die verschillende wegen maakt de tocht o zo boeiend….

Onderwege zijnde…..

Beleving van de vrouwendag door een deelneemster

Op verzoek hierbij een idee van hoe ik vrouwendag beleefd heb.
Eigenlijk moet ik iets eerder in de tijd terug beginnen….

Na het ontdekken van de daphnesite heb ik al vrij snel contact gezocht. Niet direkt met het idee om naar de vrouwenbijeenkomst te komen, maar meer vanuit het gevoel: wow……ik kan er dus over praten…. Wat mij betreft op dat moment alleen per mail..maar laura gaf aan ook wel te willen bellen als ik daar behoefte aan had.
Had ik dat? Zelfs bellen vond ik op dat moment griezelig…..is toch minder anoniem dan alleen lettertjes! Laat staan mensen in het echt ontmoeten!!

Maar na wat mailen en wat rondkletsen op de chat, begon ik toch steeds meer zin in de bijeenkomst te krijgen. Zin wel……maar lef…..mwahh.
Tot ik op een gegeven moment telefonisch contact had gehad en niet tot een andere conclusie kon komen dan:…goh, wat zijn ze aardig! Oke, ik kom!!
Vervolgens heb ik het in mn agenda gezet en die datum bewust ver weg in mn hoofd gestopt. Wanneer het zover zou zijn, had ik nog tijd genoeg om er over te piekeren.

En inderdaad…….zondagochtend de 14de gierden de zenuwen me door de keel! Ik heb wel 6 keer aan mn man gevraagd “waar ben ik nou mee bezig….wat ga ik nou eigenlijk zitten doen vanmiddag…..een theekransje over spanking?!” Het enige antwoord dat ik kreeg was…..”ga nou maar…..en bovendien heb je ‘a’ gezegd, dus……!”
Oke, ik ben gegaan en nee, ik ben niet doorgereden naar Parijs…..hoewel de verleiding even wel heel groot was!
Toen ik de deurbel in zicht kreeg had ik inmiddels zoiets van: ik wil dit en ik kan dit en doe dit dus gewoon! En het gekke is, dat toen ik binnenkwam en met de aanwezige vrouwen kennismaakte, alle zenuwen in 1 klap van me af vielen. En helemaal toen langzaamaan iedereen binnendruppelde en we kennismaakten. Wát herkenbaar allemaal en wat heerlijk om er over te kunnen praten, zonder dat je ook maar 1 seconde denkt dat iemand het vreemd vind wat je verteld! En mn eigen dubbele gevoelens van die ochtend waren als sneeuw voor de zon verdwenen. Het ís niet raar om daar te zitten en over spanking te praten en te praten en te praten. Het is juist geweldig!

Allerlei onderwerpen zijn aan bod gekomen en twee zijn er verder uitgediept. Heel interessant om ook de verhalen van anderen eens te horen. Het enige minpuntje was dat ik met nog veel meer mensen véél uitgebreider had willen praten….alleen de tijd was op! Voorbij gevloooogen!

Maar goed, ik heb het geweldig naar mn zin gehad en ben blij dat ik gekomen ben! Ik vind het een hartstikke goed initiatief……bedankt daarvoor en bij een eventuele derde bijeenkomst ben ik zeker weer van de partij!!

 

 

Eerder gepubliceerd op de eerste Daphne Website  op 28 september 2003.