Een mening van Victor

“Het is maar een spel…”

Dat is een hele opluchting, toch? Ben je blij dat het niet echt is?

Volgens mij vind jij het wel een spel, als je loopt uit te dagen. Ik ook, als ik teruggrap.

Hoe zit het als jij je niet aan je afspraken houdt, terwijl je weet wat er dan zal gaan gebeuren? Heb je dan ook het idee dat je met een spel bezig bent?

Wat denk jij, terwijl je op je kamer zit te wachten als vervolg op de vorige situatie en je hoort me aankomen, het rietje ligt klaar. Denk je dat ik het gevoel heb dat ik met een spel bezig ben? Met jou een spelletje ga spelen? Wat zegt je anticipatie: wordt het een spel of wordt het ernst?

Op een bepaalde manier heb je gelijk. Ik denk trouwens dat heel veel dingen in het leven een soort spel zouden moeten zijn. Niet zo loodzwaar. Zoals kinderen het kunnen. Er helemaal in opgaan. Het spel is de werkelijkheid. Praten over “echt”, “net echt” en “spelen” is dan ook wat zinloos. Alsof die verschillen belangrijk zijn.

Voor mij is het ook een spel. Maar misschien anders dan je denkt.

Geen spel maar bespeling

Want ik bespeel je. Ik bespeel jouw gevoelens van ongerustheid, schuld, onzekerheid, angst, doorzetting, pijn, trots, kracht, overgave. Terwijl ik je bespeel, zijn jouw gevoelens echt, niet gespeeld. Is het voor jou een spel? Ik denk het niet. En voor mij is het ook geen spelletje.

Een prachtig instrument, kostbaarder dan een Stradivarius. Na een tijdje heb ik door hoe dit instrument het beste bespeeld kan worden. Welke toets tot een bepaald resultaat leidt. Beweging, geluid, gevoel, emotie, interactie.

Wat heb je liever? Dat is spel is, of echt? Of beide tegelijk?

Wat mij betreft maakt het niet zoveel uit.

Rare woorden zijn het. Dat is in ieder geval wel duidelijk.

Eerder gepubliceerd op de eerste Daphne website door Victor, 2001.